June In MoMu, als de Netflix-serie, Emily In Paris. Zo noemde David, mijn stagebegeleider uit MoMu, me na enkele weken. Ik dof me graag op, maar voor een stage in het Modemuseum van Antwerpen stak ik een tandje bij. Is working in fashion really that fabulous? Dat ging ik ondervinden.
Mijn eerste dag
Ik had me in mijn mooiste outfit gehesen voor mijn eerste dag als nieuwe stagiaire bij het pers- en communicatieteam van het ModeMuseum. Ik hecht gewoonlijk veel belang aan een geaccordeerde outfit, maar in MoMu kon ik ‘all out’ gaan. Ik begroette de werknemers achter de balie en haalde mijn badge op. Deze opende later tijdens mijn stage letterlijk deuren. Mijn ogen vielen er bijna uit toen ik samen met enkele studenten van de Modeacademie de lift instapte. Als modefanaat volg ik hun werk op de voet op. Ik betuigde dan ook meteen mijn bewondering tijdens een gesprek terwijl we de lucht in gingen. Aangekomen op het tweede verdiep, gebruikte ik mijn badge voor het eerst. Lies verwelkomde me en liet me met iedereen kennismaken. Nadien zonderde we ons af voor een eerste meeting. Ik kreeg een overzicht van mijn taken voor de komende maanden. Ik liet het knikken afwisselen met een bevestigende ‘uhum’ alsof ik begreep wat mij te doen stond. Achteraf installeerde ik me aan ‘mijn’ bureau. Installeren betekende voor mij steeds meer rommel meenemen en die pas aan het einde van mijn stage weer inpakken. Ik dacht toen dat ik twee maanden achter een bureau ging spenderen, maar dat was een misconceptie. Ik bracht veel tijd door buiten de kantoordeuren. Ik kreeg de vrijheid om zelf te bepalen wanneer ik wat deed, zolang ik mijn deadlines haalde. Aan het einde van de dag voelde ik weer de trots van tijdens mijn sollicitatiegesprek enkele maanden terug. Het voelde als de eerste stappen in mijn wereldje, het Vlaamse modelandschap en groter.
Mijn eerste publicatie: TikTok
Mijn eerste weken stonden in teken van de opening van de nieuwe expo. Voor het eerst droeg het museum geen silhouetten maar foto’s voor. Deze van Belgische modefotograaf Willy Vanderperre. Hij fotografeerde de grootste merken en modehuizen zoals Prada, Raf Simons en Dior. Voor mijn stage begon, maakte Lies enkel content voor Instagram. Bij mijn intrede als stagiair namen we het TikTok account van MoMu onder de loep.
Ik ontmoette veel mensen binnen het werkveld die mij later nog gunstig kunnen zijn. Ik sprak modejournalisten (Vogue Italia, Enfnts Terrible, VRT…) en juist omdat het zo’n kleine is, ben ik dankbaar dat ik deze kansen kreeg binnen mijn stage. Tijdens de opleiding Journalistiek leerden we dat het belangrijk is om te netwerken, en MoMu heeft me daarbij geholpen. Tijdens de vernissage voor de opening van de nieuwe expo ontmoette ik al mijn grote idolen. Raf Simons, An Demeulemeester, Walter Vanbeirendonck… ze waren er allemaal en ik sprak hen vol zelfvertrouwen aan. Nadien organiseerde Willy Vanderperre een feest in de nieuwe Garage Klub in Antwerpen. Volg ongeloof stond ik te dansen naast Raf Simons.
Veel geleerd
Mijn stagebegeleiders Lies en David namen mij twee maanden lang onder hun vleugels. Al snel namen zij mij in vertrouwen en kreeg ik verantwoordelijkheden. Zo hielp ik vaak bij de eventwerking van het museum. Er ging heel wat vooraf aan de opening van de nieuwe Willy Vanderperre expo. Ik begeleidde persconferenties, lezersacties van Knack Weekend en Feeling en hielp bij andere touren door het museum zoals die van Enfnts Terribles. Ik had op voorhand schrik dat ik niet aan de verwachtingen ging voldoen, juist omdat ik niet zo’n vlotte pen heb. Ik koos ik mijn opleiding Journalistiek voor de afstudeerrichting audio. Ik verkoos mijn passie voor mode boven mijn wil om met audio om met audio te werken toen ik bevestigde aan MoMu.
Anekdote
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik van elke stagedag genoot. Ik voelde me al snel helemaal thuis. Niemand van het kantoor, de balie of de bewaking was mij vreemd. Door de korte babbels of samenwerkingen werden mijn collega’s een reden om met de glimlach te werken. Ik voel meestal geen schroom om te kleden zoals ik wil. Ik durfde altijd al iets gewaagdere kleding aan, maar in MoMu had ik vrij spel. Ik verlekkerde me aan de looks die ik dagelijks door het gebouw zag passeren. Ik werd met de weken steeds vindingrijker. Zo droeg ik een leren ceintuur uit lange slierten als verwijzing naar kleding van ontwerpster Ann Demeulemeester. Of ik droeg gewatteerde puffer beenwarmers uit als verwijzing naar Rick Owens’s Inflatable Boots. Ik glunderde wanneer MoMu-community builder Alex Akuete meteen de link legde tussen mijn versie en die van ontwerper Owens. In het ModeMuseum kan je bij wijze van spreken een bloempot op je hoofd dragen met de nodige zelfvertrouwen, en daarmee wegkomen.
Zoals ik al vermeldde, bracht ik heel wat uren naast mijn bureau door. Ik haalde kleding voor shoots of leverde dingen af bij hotels. Één keer moest ik flyers voor de modeshow van de Modeacademie leveren aan de Waagnatie. Mijn stagebegeleider stelde voor dat ik hiervoor een taxi bestelde. Tijdens mijn rit doorheen de stad moest ik zo lachen.
Oeps foutje
Ik nam het geluid niet op tijdens een interview met ontwerpster Meryll Rogge. Ik had al vrij snel door dat er iets niet klopte terwijl ik mijn microfoon vasthield. Al was ik te trots om toe te geven dat we het interview best nog een tweede keer opnamen. Eenmaal terug aangekomen bij mijn bureau kwam ik er achter dat ik vergat een SD-kaart in mijn microfoon te steken. Nu heb ik het geluk dat ik redelijk kan werken met mijn montageprogramma’s om de TikTok video toch tot een goed einde te brengen. Het was de start van een nieuwe reeks ‘Meet the artist, behind the art’. Iets waar ik ook na mijn stage nog verder aan wil werken.
Dankwoord
Ik wil graag Lies en David nog eens bedanken voor de vele kansen en de ongelofelijk leuke tijd.
