Fatima hoopt snel aan de slag te kunnen als poetsvrouw
“Ik ben drie jaar geleden met mijn gezin vertrokken uit Irak nadat mijn man een jobaanbieding uit de tuinbouw ontving. We verhuisden naar Merksem omdat het vergelijkbaar is met Antwerpen, maar gemoedelijker. Hier zijn geen te drukke pleinen zoals Astrid en Diamant en juist daarom ben ik verliefd op mijn district.
Twee jaar geleden spraken mijn kinderen voor het eerst Nederlands. Daarom schreef ik me in bij Atlas voor een cursus Nederlands. Een mooie maar verschrikkelijk moeilijke taal. Het gaat veel trager dan het Arabisch. Winkelen in het Nederlands gaat, maar een babbeltje met de buurvrouw is toch nog een grote uitdaging.
Zodra ik het Nederlands beheers, wil ik gaan werken. Het liefst als leerkracht, maar studeren in een nieuwe taal zie ik niet zitten. Misschien als kuisvrouw? Er is dan nog sociaal contact met de klanten en zo oefen ik mijn taal. Eigenlijk heb ik maar één wens en dat is dat mijn dochter en zoon hier hun diploma behalen. Zo kunnen ze een zorgeloos en gelukkig leven leiden.
België en Irak vallen totaal niet met elkaar te vergelijken. Hier zijn de inwoners liever op zichzelf en vermijden ze sociaal contact met nieuwe mensen. Zowel mannen als vrouwen lijken steeds bezig te zijn met hun werk. In Irak laten ze liever alles op zich af komen. Vrouwen hebben geen job maar gaan winkelen en bereiden het avondmaal. Hier is een uitgebreid aanbod aan voeding maar in Irak leefden we van rijst en brood. Groenten vind je niet terug in onze gerechten.
Dankzij platformen zoals Messenger, Skype en Whatsapp blijf ik nog alle dagen in contact met familie en vrienden. Volgende zomer keren we voor het eerst in drie jaar terug naar Irak.”
Auteur | Seppe Frans
Elk jaar laten honderden mensen hun thuisland achter om een nieuw leven op te bouwen hier in België. Atlas begeleidt hen bij de inburgering in Antwerpen.
