Hij is nog lang geen 70 jaar oud en op het eerste oog zie je aan de buitenkant niets dat afwijkt. Toch behoort Robbe (19) tot de risicogroep van het coronavirus. In augustus 2018 liep hij een klaplong op als gevolg van een surfongeluk. Hij werd direct geopereerd, maar kampt twee jaar later nog steeds met de complicaties die zijn opgetreden tijdens deze operatie.
Robbe heeft al ruim twee jaar constant pijn. ‘Tijdens de operatie aan mijn long hebben de artsen mijn zenuwstelsel geraakt. Hierdoor zijn de zenuwen ter hoogte van mijn long aangetast wat continue pijn veroorzaakt,’ vertelt hij. ‘Door de eerste lockdown viel mijn wekelijkse bezoek aan de kinesist weg. Het was niet mogelijk om zelf een trainingsprogramma voort te zetten, aangezien al mijn inspanningen gemonitord moeten worden om overbelasting te voorkomen. Omdat ik nu veel stilzit is mijn fysieke gesteldheid op hetzelfde niveau als twee maanden na de eerste operatie in het ziekenhuis.’
Allesbehalve oké
Dan komt ook het mentale om de hoek kijken. Gedurende de eerste lockdown kwam Robbe op een punt dat hij alles als vermoeiend ervoer. ‘Ik voelde me suf, kon fysiek niet veel aan, dacht alleen maar “ik kan dit niet” en voelde me vervolgens nog veel slechter omdat ik dacht dat ik niets kon. Het wordt een vicieuze cirkel waarin je jezelf naar beneden in de put blijft trekken,’ zegt hij. In de zomervakantie besloot hij de longspecialist weer te bezoeken. ‘Ik merkte dat ik steeds meer last had. Na een aantal testen in het ziekenhuis werd er astma vastgesteld. Toen was het écht duidelijk: ik behoor tot de risicogroep.’
Wat betreft de zenuwpijn zag het er volgens de specialisten “oké” uit. Robbe voelde zich daarentegen allesbehalve oké. ‘Ondertussen was ik een groot stuk van mijn vertrouwen in ziekenhuizen en dokters verloren. Totdat ik na doorverwijzing van de longarts bij de pijnkliniek terecht kwam. Ik ben daar goed geholpen en er kwam zelfs een behandelplan tegen de zenuwpijn. Dat betekende ook gelijk licht aan het einde van de tunnel,’ vertelt hij. ‘Misschien gaat het nog drie, vier of vijf jaar duren voordat de pijn is opgelost, maar er is eindelijk een plan. Dit geeft heel veel hoop en gaat me zeker door deze tweede lockdown heen slepen.’
‘Als ik het niet doe, waarom iemand anders dan wel?’
Robbe volgt de corona maatregelen strikt. ‘Als ik de regels zelf al niet zou opvolgen, waarom zou iemand anders dat dan wel doen?’ zegt hij. Hij heeft in 2018 zelf aan de beademing gelegen en is ook vertrouwd met kortademigheid en krachtverlies. ‘De eerste dagen na mijn operatie kon ik niet zelfstandig wandelen, pas na een week lukte dit weer. Zo’n situatie wens je niemand toe en daarom is het van groot belang dat iedereen zich gewoon netjes aan de maatregelen houdt. Het is te gemakkelijk om je gezondheid voor lief te nemen,‘ zegt Robbe.
Zo’n situatie wens je niemand toe en daarom is het van groot belang dat iedereen zich gewoon netjes aan de maatregelen houdt.
Momenteel houdt hij er een kleine bubbel op na. ‘Er is een vriendin met wie ik wat dichter contact heb en ik zie drie vrienden op afstand. We zorgen dan dat we altijd een mondmasker dragen,’ zegt Robbe. Verder woont hij nu volledig op kot in Antwerpen en reist hij in het weekend niet meer naar huis, doet hij boodschappen rond een uur of twee als de supermarkten op het rustigst zijn en gaat hij om fysiek aan te sterken regelmatig een stevig stuk wandelen of een eindje skateboarden. ‘Overigens ook om mentaal niet terug in die put te belanden. Het is belangrijk om je bezig te houden met iets dat je leuk vindt en je vooral te focussen op het positieve, ook als dat kleine dingen zijn!’
| COLOFON | ||
| Tekst: interview |  | Senna Brammer |
