Naam: Kobe Ilsen
Leeftijd: 34
Specialisatie: televisie
Jaar van afstuderen: 2003
Job: all round journalist bij VRT
“Wij mochten het gebouw aan de Meistraat inwijden. Het EMI, de radiostudio’s, de televisiestudio, dat was allemaal splinternieuw materiaal. Ik herinner me vooral de toffe leerkrachten: Jo Van Doninck, Wouter Frateur, Wilfried Vanderhaeghen en Nadia Vissers. Dat zijn degenen met wie ik nog contact heb, als ik gastlessen kom geven.”
De mensen, niet de theorie
“Het contact is nog steeds heel hartelijk. Dat menselijke aspect en de toegankelijkheid zijn me bijgebleven van mijn tijd bij AP. Dat is de grote sterkte van de journalistieke opleiding in Antwerpen: de zeer gedreven lectoren die ongelooflijk hard aan de kar blijven trekken. Je onthoudt de mensen, niet de theorie.
Tijdens mijn laatste jaar op school ben ik begonnen als stagiair bij ATV. Daar was toevallig nog een plaats vrij. In het weekend mocht ik dan wat stukken maken, en na school ging ik daar dan mee verder. Eerst op interim basis, daarna als zelfstandige. Toen ik die stap zette, begon ik actief te zoeken naar meer werk om rond te komen.
Ik hoorde een oproep op Studio Brussel, zij zochten nieuw presentatietalent. Ik won de wedstrijd, en mocht één à twee dagen per week presenteren. Het werd geen succesverhaal, maar achter de schermen bleef ik wel stukken maken. Ik werkte voor productiehuizen en programma’s als de Rode Loper en Vlaanderen Vakantieland als regisseur.”
Verhalen vertellen
“Presenteren, regisseren, radio, televisie; ik weet echt niet wat ik het liefste doe. Het is net interessant dat ik al die dingen kan combineren. Mijn werk is ook moeilijk in hokjes te verdelen. Voor het programma waar ik nu mee bezig ben, Over Eten, ga ik mee met de cameraploeg, zit ik mee in de montagecel, schrijf ik mee scenario’s, coach ik Danira hier en daar, en presenteer ik. Ik zit daar dus niet op een stoel een voorbereide tekst voor te lezen. Vandaag televisie maken dicteert dat je als presentator betrokken bent bij de inhoud. Je moet all round zijn.
Voor mij staan storytelling en research op de eerste plaats. Met welk medium je ook bezig bent, het komt altijd weer op hetzelfde neer. Zeker vandaag, waar geen enkele journalist nog enkel met één medium moet kunnen omgaan, het loopt allemaal door elkaar. De belangrijkste vraag is: welk verhaal wil je vertellen? En daarna komt pas: hoe ga je het vertellen? Inhoud primeert op vorm.”
Niet wachten
“Journalistiek kan je niet leren, dat moet je doen. Nieuwsgierigheid is niet aan te leren. Luister, kijk en lees. Laat je inspireren door mensen naar wie je opkijkt. Of juist door mensen naar wie je niet opkijkt, dan weet je wat je vooral niet wil doen. Doe, schrijf, en maak.
Ga geen acht jaar studeren om journalist te worden. Een basisopleiding is goed, maar spring vooral zélf in de arena. Schrijf al tijdens je studie, begin een blog, of maak Youtubefilmpjes. Je moet op niemand wachten. Alles is journalistiek, iedereen heeft een verhaal.
Nog één kleine opmerking: AP is een vreselijke naam voor onze hogeschool. Geef mij maar Plantijn, een prachtige, klinkende, Antwerpse naam. AP, dat gaat toch niet!”
