We naderen het einde van onze derde week quarantaine. De laatste dagen beginnen wel zwaar door te wegen. De weersverwachtingen van de komende week, geven je enorm veel zin om samen met je vrienden dingen te doen. De huidige situatie beslist daar, jammer genoeg, anders over… Ik probeer mijn verwachtingen over de toekomstige maanden zo laag mogelijk in te stellen. Zo zal de teleurstelling minder groot zijn, als mijn zomerplannen vernietigd worden. Marc Van Ranst liet ons al weten dat we niet moeten hopen op een zomer met festivals. Dat doet pijn.
De quarantaine en het corona-virus zetten mij wel aan het denken. Ik heb eerder nooit zo hard stilgestaan bij onze Westerse huidige levensstijl, die ergens ook aan de basis ligt van hoe onze toekomst er zal uitzien. Natuurrampen, ernstige ziektes,… Het zal allemaal een onderdeel van ons leven worden als wij, mensen, niet oppassen. Iedereen heeft aandacht nodig voor ons klimaat, want we zijn onze wereld stilaan aan het verwoesten.
Ik probeer positief te blijven, al is dat niet altijd even gemakkelijk. Ik kijk ernaar uit dat ik mijn grootouders binnenkort weer kan knuffelen. Ik kijk ook uit naar de dagen dat ik met mijn vriendinnen kan aperitieven op terrasjes in de stad. Maar ik kijk vooral uit naar het moment dat onze wereld terug ietsje gezonder is.
