9 juni – Het is 9 uur ’s morgens wanneer ik in de auto stap, maar het voelt aan als 5 uur. Mijn slaapritme lijdt flink onder de lockdown maatregelen. Als ik niet hoef op te staan is dat extra uurtje slaap al snel te verleidelijk. Maar vandaag moest ik dus vroeg uit bed, want ik ga, met nog kleine oogjes van de slaap, voor het eerst in 3 maanden terug naar Antwerpen.
Bijna 3 maanden geleden vertrok ik hals over kop terug naar mijn Nederlandse thuisstad Maastricht, met het idee dat ik binnen een paar weken weer vrolijk zou kunnen gaan studeren in Antwerpen. Maar dat liep anders dan verwacht. De universiteiten en hogescholen gingen op slot, net zoals de grenzen, en wekenlang was België verboden gebied voor mij. Maar vandaag ga ik eindelijk de grens weer over, ook al zijn ze officieel nog niet geopend. Even terug om alles op kot op orde te brengen, en een paar afspraken regelen in ’t Stad (ik wil graag mijn kapper in Antwerpen supporten). Ik heb me er stiekem wel op verheugd.
Ook al heb ik goede redenen om in België te zijn blijft de heenreis toch gespannen. Ik krijg een lichte hartstilstand wanneer een politiemotor recht voor me de snelweg opkomt, maar ik word niet gecontroleerd met mijn Nederlandse nummerbord. Na een dik uur rijd ik opgelucht Antwerpen-Zuid binnen. Eenmaal uit m’n auto merk ik meteen dat de bruisende sfeer die ik gewend ben vandaag absoluut niet aanwezig is. Het gehalte mondkapjes is bizar hoog, en de zware regulering in openbare ruimtes verbaast me. De school lijkt meer op een strafkamp met alle rood-witte linten en vaste routes.
Ik overtuig mezelf er maar van dat het allemaal voor de goede gezondheid en veiligheid is, maar het voelt niet prettig. Ik wilde al die tijd in lockdown zo graag terug naar Antwerpen, en ik wil zo graag zeggen dat het goed voelt om terug te zijn, maar ik kan me er helaas niet toe brengen vandaag. Wie weet, voelt het na de vakantie allemaal wat beter aan. Gelukkig ben ik wel eindelijk van die gigantische bos haar af en heb ik mijn vrienden weer even gezien, maar ik heb ontdekt dat ik al die tijd geen heimwee had naar Antwerpen, maar naar het Antwerpen van een paar maanden geleden.
| CREDITS | ||
| Tekst |  | Maxim Van Mil |
| Foto |  | |
| Hoofredactie |  | |
| Eindredactie |  | |
| Eindredactie Online |  | |
| Research |  | |
| Timeline |  | Koen Peeters |
