Bijna één Belg op de vier lijdt aan een chronische aandoening. Denk maar aan epilepsie of diabetes. Maar belangrijker, achter deze cijfers zitten ook mensen. Julie (24) laat zich niet doen door haar ziekte. Ze vertelt ons over het leven als diabetes type 1 patiënt.
Julie kwam er 2 jaar geleden achter dat ze diabetes type 1 heeft. Ze kwam net terug van een fantastische reis door Indonesië met haar vriend. Het nieuws kwam dus als een donderslag bij heldere hemel. “Ik had het echt niet zien aankomen, de ene dag was ik de gelukkigste persoon op aarde in Bali, drie dagen later kreeg ik te horen dat ik voor de rest van mijn leven ziek zou zijn”.
“Achteraf gezien ben ik wel blij dat de dokters relatief snel een diagnose hebben kunnen stellen. Terug in België voelde ik dat er iets mis was met mijn lichaam en belandde meteen op spoed. Toen de spoedarts het verdict meedeelde, vertelde hij me dat hij 50% zeker was omdat er nog allerlei onderzoeken moest plaatsvinden. Uiteraard heb ik nog een hele nacht gehoopt dat ze een fout hadden gemaakt, maar helaas… Om 8uur ‘s morgens stond er een heel multidisciplinair team aan mijn bed. Met z’n vijven vertelden ze me dat ik diabetes type 1 had ”.
Ongezonde levensstijl
Diabetes of suikerziekte is een auto-immuunaandoening waarbij de bloedsuikerspiegel verhoogd is. De twee meest voorkomende vormen van deze ziekte zijn type 1 en type 2. Julie kreeg de diagnose diabetes type 1 waarbij het eigen immuunsysteem denkt dat insuline producerende cellen fout zijn en ze aanvalt. Hierdoor maakt ze dus geen insuline aan. “Het jammere is dat nog steeds veel mensen denken dat diabetes veroorzaakt wordt door een ongezonde levensstijl. Dit is enkel zo bij type 2. Het is echt niet leuk wanneer mensen me scheef bekijken want ik sport vaak en eet gezond. Maar ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. Voordat ik met diabetes in aanraking kwam, wist ik ook niet juist wat de ziekte inhield”.
Leven veranderd
Julies leven is drastisch veranderd. “Ik zeg altijd: ik had een leven voor mijn diabetes en ik heb een leven met mijn diabetes’. Het leven van een diabeet is zwaar. “Dag in dag uit ben ik bezig met het tellen van koolhydraten en het op peil houden van mijn bloedsuikerspiegel. Het lijkt allemaal niet zo moeilijk, maar dat is het helaas wel. Ik heb veel goede dagen, maar ook heel wat moeilijke dagen. Wanneer ik veel stress ervaar, zullen mijn suikers alle kanten opgaan, waardoor ik lichamelijk veel klachten krijg. Mensen zullen dit niet zien aan mij, maar ‘s avonds ben ik vaak doodmoe. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. De laatste weken is mijn bloedsuikerspiegel goed in balans waardoor ik me weer goed voel”.
“Diabetes is een ziekte die 24 uur per dag je aandacht eist. Het is er altijd.”
Julie zocht ook steun op sociale media. “Ik heb mijn verhaal gedeeld op mijn Instagram. Hierop kreeg ik overwegend positieve reacties, maar door sommige werd dit minder goed onthaald. Ze zagen dit als ‘aandachttrekkerij’. Voor mij was dit een grote steun in het verwerkingsproces. Via deze weg heb ik heel wat nieuwe mensen leren kennen die elke dag op dezelfde rollercoaster zitten als ik”.
Grootste steun
“Mijn gezin (mama, papa en zus) en vriend zijn mijn allergrootste steun geweest in de moeilijke periode na mijn diagnose. Zij hebben alles van dichtbij meegemaakt. Ze hebben steeds geluisterd en mij begeleid in moeilijke momenten zoals mijn eerste hypo of de eerste keer naar de dokter. Ook hun leven is helemaal veranderd. Want niet alleen ik moet mij aan passen, maar ook zij. Ik ben hun daar eeuwig dankbaar voor”.
“In het ziekenhuis heb ik heel veel professionele steun gekregen. Ik had begeleiding van een diëtiste, psychologe, verpleegkundige en mijn dokter”. Ook kan Julie op financiële steun van de overheid rekenen. “Alles wordt mij terugbetaald door de mutualiteit”.
| Colofon | Naam | |
| Tekst |  | Charlotte Claeys |
| Eindredactie tekst | | Marlies Luyten |
| Eindredactie online |  | Senna Brammer |
