Spotify Wrapped heeft duidelijk gemaakt dat podcasts in een opmars zijn. Kobe Van Reppelen (29) heeft al vijf jaar zijn eigen podcast De Kobe Show. Via Spotify kan je luisteren naar hem en zijn gasten zoals Herman Brusselmans, Alexander De Croo, Pedro Elias, maar ook onbekenden. ‘Ik praat met alles en iedereen.’
Hoe kan je jouw podcast omschrijven?
Er is niet echt een rode draad die ik doorheen mijn afleveringen volg. Ik ben ermee gestart, omdat ik gefrustreerd was door de fragmentatie van het medialandschap. Je kreeg geen beeld van de mensen die in de media zaten. En dat wil ik juist geven met mijn podcast. Ik selecteer gasten die me interesseren, inspireren en met wie ik gewoon een babbel wil doen over van alles. Een deel van mijn afleveringen is telkens autobiografisch, waar ik vraag naar hun verleden, het heden en de toekomst.
Wanneer ben je met De Kobe Show begonnen?
Vijf jaar geleden was mijn allereerste opname. Ik had meteen grote namen over de vloer, zoals Peter Vandenbempt (journalist en voetbalcommentator) en Ronald Duchâtelet (succesvolle ondernemer in België). Dat was zeer angstaanjagend. Ik wist niet of ze ‘ja’ zouden zeggen tegen een onbekend persoon, maar toch hebben ze dat gedaan. Bij de opname met Ronald Duchâtelet had ik zoveel stress, dat ik in het half uur ervoor drie keer naar het toilet ben geweest. Ik wist niet dat ik meer kon plassen dan drinken.
‘Weinig mensen in het podcastlandschap van België maken het concept dat ik in mijn hoofd heb’
Hoe is jouw podcast geëvolueerd in die jaren?
Eerst was de podcast een hobby. In de eerste drie jaar had ik zo’n 50 afleveringen gemaakt. Een dik jaar geleden heb ik uiteindelijk besloten om van de podcast mijn fulltime werk te maken. De afleveringen zijn nu langer, mijn gasten leunen dichter aan bij mijn leefwereld en ik ben er ook door gegroeid als persoon.
Een ding dat ik ben blijven doen is dat ik enkel afleveringen maak die ik wil maken en niet in functie van de luisteraars. Vanaf het moment dat je het voor de luisteraars doet, doe je het waarschijnlijk om groter en bekender te worden en dat is een valkuil.
Heb je ooit gedacht om te stoppen?
Neen, maar soms is het moeilijk om door te gaan. Ik heb een keer in een jaar maar één aflevering gemaakt. Podcasting heeft veel tijd nodig en sommige mensen geven dan na enkele afleveringen al op, omdat ze er zoveel werk insteken en ze maar een aantal luisteraars krijgen.
Intiemer, toegankelijker en meer Vlaams
Hoe komt het dat podcasts nu pas bij ons in opmars komen?
Het gros van Vlaamse luisteraars zijn waarschijnlijk een groep die al naar Engelstalige podcasts luisterden en in het afgelopen jaar het Vlaamse podcastlandschap ontdekten. De grotere groep, de oudere generaties of mensen die er nog niet vertrouwd mee zijn, moeten nog komen. Het zit in de lift, maar ik denk dat dit maar het begin is.
Wat zijn volgens jou de voordelen van een podcast?
Podcasts zijn in veel situaties toegankelijker dan bijvoorbeeld video’s. Ik kan persoonlijk niet wandelen en een video bekijken. Met een podcast is dat makkelijker. Je steekt je oortjes in of je zet je koptelefoon op en je bent vertrokken. Zo is het ook veel intiemer.
En de nadelen?
Het podcastlandschap is heel gefragmenteerd. Wanneer ik aan mijn moeder vraag of ze al de laatste aflevering heeft beluisterd, krijgt ze stress omdat ze het niet kan vinden. Als ik dat vraag over de video’s die bij mijn podcasts horen weet ze dat ze naar YouTube moet gaan.
Het is heel moeilijk om podcasts te vinden. Als het nog populairder wordt, gaat dat enkel nog moeilijker worden.
Hoeveel werk steekt er in een van jouw afleveringen?
Zo’n twee werkdagen. Ik start met research en contact opnemen met mogelijke gasten. Met een opname ben ik een hele dag bezig. Het gesprek zelf duurt vaak vier uur en dan babbelen we ook nog eens ervoor en erna. Dan heb je nog postproductie en zo kom je aan zo’n 20 uur dat je eraan bezig bent.
Praten over serieuze dingen
Hoe intiem zijn jouw podcasts?
Heel intiem. Ik denk dat uit al mijn afleveringen er al tien zijn, waarbij mijn gasten on the record hebben gehuild. Als je eens wil huilen, moet je aflevering 129 erbij nemen.
Is dat soms niet te zwaar voor jou?
Zeker, er zijn regelmatig zware topics. Zo heb ik al mensen te gast gehad die maanden in de psychiatrie hebben gezeten en er nooit zo open over hebben gepraat als bij mij. Ik hou die gesprekken, omdat ik dat wil doen. Ik praat graag over serieuze dingen en luister graag naar mensen hun verhalen, maar daar komen ook zware verhalen bij. Daar kan je niet omheen. Als je naar hun verhaal vraagt moet je ook vragen vanwaar hun probleem of trauma komt. Zo’n dingen neem ik wel eens mee naar huis. Ik ben geen journalist of psycholoog die daar een opleiding voor heeft gekregen.
To the next level
Heb je al afleveringen gemaakt waar je niet blij mee bent?
Er zijn afleveringen waarvan je denkt, dat was niet zo super. Maar ik besef elke keer dat dat mijn mening is. Wat ik niet goed vind, vindt een ander misschien geweldig. Iedereen interpreteert een aflevering op een andere manier. Ik publiceer het dus ook wanneer ik het niet geweldig vind, anders heeft niemand er iets aan.
Krijg je er dan ook commentaar op?
Ja, maar die commentaar moet je kwalificeren. Ik kreeg eens een berichtje van iemand die vier uur naar mijn aflevering had geluisterd en hem niet goed vond. Dan denk ik: “Beluister hem dan niet, slimmerik.”
Wat wil je nog bereiken met De Kobe Show?
Ik heb me voorgenomen om de podcast nog een aantal jaar serieus te maken. In die tijd wil ik vooral leren het minder safe te spelen met mijn gasten op intellectueel vlak. In de media zie ik dat er minder tijd is voor gesprekken en enkel voor korte debatten. Ik wil in de toekomst bijvoorbeeld Alexander De Croo uitnodigen en iemand van de oppositie om te debatteren over de volgende verkiezingen. Dat is iets eng, omdat ik geen expert ben. Maar als ik het niet doe, doet niemand het.
| Colofon | Naam | |
| Tekst |  | Sam van Herck |
| Eindredactie tekst |  | Fee De Pauw |
| Eindredactie online |  | Fee De Pauw |
