Het is december, naar jaarlijkse traditie worden er deze maand verschillende jaarstatistieken gepubliceerd. Google heeft op zijn beurt de meest opgezochte termen en vragen gepubliceerd. Afgelopen jaar was niet simpel. Uit de resultaten blijkt dat veel mensen Google als virtuele psycholoog beschouwen. Ook Kirsten Teubner, die naast haar job als Learning Manager bij Luminus, ook vertrouwenspersoon is, ondervindt de gevolgen van een bizar jaar.
Heeft u gemerkt dat er dit jaar meer mensen komen met vragen of bekommernissen over mentale problemen?
“Ja, dit jaar is er zeker een stijging op vlak van mensen die het mentaal moeilijk hebben omwille van de huidige situatie. Dit was te verwachten, want zo veel wijzigingen zijn niet voor iedereen vanzelfsprekend. Sommige mensen hebben het er makkelijker mee dan anderen. Omwille van de lockdown en homeworking, merkte ik al snel de gevolgen ervan binnen ons bedrijf.”
Wat zijn volgens u de redenen dat er dit jaar meer mensen met moeilijkheden zijn?
“Een van de redenen is dat er veel meer mensen van thuis moeten werken. Op die manier hebben ze minder mogelijkheden om onderling met elkaar te spreken, om even steun bij elkaar te zoeken of om tijdens de pauze samen een koffietje te drinken. Het belang van zulke momenten wordt sterk onderschat. Een informele schouderklop bijvoorbeeld, geeft mensen een boost. Mensen zijn nu veel meer op zichzelf aangewezen. Daar komt het digitale aspect nog bij, we zitten dit jaar in een digitale stroomversnelling. Nieuwe manieren van werken, via Zoom, via Teams, je camera opzetten, waar niet iedereen zich even comfortabel bij voelt, noem maar op. Zulke veranderingen kunnen voor onzekerheid en twijfels zorgen. Dat vreet aan een mens.”
Voel je het als het wat minder gaat met iemand?
“Je voelt dat mensen afhaken, dat je ze minder hoort. Ze komen soms niet rechtstreeks met mij praten maar gaan eerder naar een vertrouwde collega, wat normaal is. Gelukkig signaleren die mensen wel aan mij dat het even niet meer gaat. Als je niets doet, is het risico groot dat de collega’s uitvallen. Ze zijn ziek of kunnen het even niet meer aan en kiezen ervoor om even tijd voor zichzelf te nemen. Deze situatie willen we natuurlijk zo veel mogelijk vermijden door sneller en efficiënter in te grijpen.”
Merk je het ook aan hun gedrag als ze hun gevoelens opkroppen?
“Als je kort bij je mensen staat, merk je het aan verschillende signalen. Je merkt het aan de woorden die ze kiezen, hun beschikbaarheid is niet altijd stabiel en je voelt dat ze soms minder reageren dan in ‘normale’ omstandigheden. Wij spreken in ons team altijd af dat we de camera opzetten tijdens een vergadering, vaak zijn de non-verbale signalen veelzeggend. Ook aan de toon die iemand slaat kan je zeker opmerken of er iets op hun lever ligt. Dan is het aan jou om er iets mee te doen of niet.”
Wat zijn de meest voorkomende kwesties waarmee de mensen naar u komen en is dat een verschil met vorige jaren?
“Dat mensen het niet meer zien zitten, dat er heel veel wijzigt en dat ze al die wijzigingen niet meer kunnen volgen. Wat ook frequent voorkomt is een teveel aan werk en het simpelweg niet meer kunnen behappen. Ze vragen dan om raad omdat ze het niet meer zien zitten, ze zien geen uitweg. Als we een vergelijking maken met de vorige jaren, merken we dat het nu veel meer mensen raakt. En dat het vaak een combinatie van meerdere redenen is. Eigen veerkracht sterker maken is een rode draad om hier mee om te gaan.”
Omdat er nu zo veel meer mentale problemen zijn, heb je dan het idee dat mensen net meer durven praten of blijft het toch een gevoelig onderwerp?
“Over problemen praten is en blijft een barrière, dat is ook normaal. Mensen zijn onzeker en hebben dus niet meteen het vertrouwen om op iemand af te stappen en hun verhaal uit de doeken te doen. Ondanks dat, hebben we in ons bedrijf veel aandacht voor sensibilisering. Dit doen we op verschillende manieren: infosessies voor managers, een gevarieerd aanbod aan trainingen en de mogelijkheid om met een vertrouwenspersoon te spreken. Een eerste stap naar een oplossing is erover kunnen praten met iemand, en dat stimuleren we.”
