De Vlaamse regionale zenders zagen tijdens de coronaperiode hun marktaandeel stijgen. Hét bewijs dat lokale televisie nog geen uitgestorven concept is. Toch bereikt lokale televisie in Wallonië, in tegenstelling tot Vlaanderen, een groter en breder publiek. Philippe Malburny, hoofdredacteur van de Luikse lokale zender RTC, verklaart het verschil.
Het ATV nieuws met Bieke Illegems klinkt allicht bekend in de oren bij menig oud Antwerpenaar, die er al eens graag voor in de zetel ploft. Het is een een beeld dat ook Philippe Malburny herkent, maar hij wil met RTC ook een jonger publiek aanspreken. “Lineaire televisie wordt meer bekeken door ouderen dan door jonge mensen die meer met hun smartphone bezig zijn. Daarom zetten wij als RTC in op sociale media om ook een jonger publiek te bereiken. We zetten programma’s op zoals Blind Test (een programma waarin kandidaten muzieknummers raden) zodat we jonge en oudere mensen kunnen verbinden met elkaar.”
Jullie brengen entertainmentprogramma’s zoals Blind Test, maar op welke thema’s komen voornamelijk aan bod in jullie nieuwsberichtgeving?
“We besteden nog steeds veel aandacht aan de slachtoffers van de overstromingen van juli vorig jaar hier in Luik. Mensen die nog geen huis hebben, het Rode Kruis… We geven dus graag de aandacht aan kwetsbaren en alles wat met solidariteit te maken heeft. Wij als RTC hanteren vier belangrijke parameters: cultuur, positiviteit, populariteit en nabijheid. Zelfs bij negatief nieuws proberen we ons op het positieve te focussen.”
Positiviteit is iets waar jullie de nadruk op leggen. Denkt u dat uw publiek meer positief nieuws nodig heeft?
“Ja, dat denk ik. In de nationale media berichten ze op een manier dat het mensen bang maakt. Mensen worden angstig. Daarom proberen wij op een andere manier over de actualiteit te berichten. We gaan geen zaken achterhouden, maar we proberen ook iets positiefs terug te geven aan de mensen.”
Jullie focussen zich niet hoofdzakelijk op internationaal en nationaal nieuws. Hoe kan de lokale zender haar kritische rol opnemen?
“In Luik hebben we het geluk dat we van verschillende soorten bronnen gebruik kunnen maken. Zo is er de universiteit van Luik, de hogescholen… We hebben en vinden altijd mensen die hun (wetenschappelijke) expertise kunnen delen over een bepaalde situatie. Zoals nu bijvoorbeeld met Rusland, gaan we ook kijken naar welk effect het conflict heeft op Russische Luikenaars. Dat vinden we belangrijk bij RTC: iedereen aan het woord laten.”
Is het moeilijker om kritisch te zijn tegenover lokaal nieuws?
“Nee. We hebben nog maar twee klachten in vijf jaar gehad. Het gaat dan vaak over politiek. Je hebt voor en tegen en je kan ook niet altijd met alles eens zijn.”
Jullie bieden veel meer aan dan bijvoorbeeld ATV in Antwerpen, ook aan een veel breder publiek. Waarom denkt u dat er zo’n groot verschil is?
“Ik moet toegeven dat ik het programma van ATV niet ken, dus ik ga ze ook niet bekritiseren. Wat ik wel weet is dat lokale zenders in Vlaanderen heel anders functioneren dan in Wallonië. Dat komt omdat Vlaanderen geen subsidies trekt zoals wij die wel krijgen van de federatie Wallonië-Brussel. Dat maakt dat Vlaanderen minder middelen heeft om programma’s te maken. Televisie maken is nu eenmaal duur en informatie brengen ook.”
Jullie krijgen subsidies van de federatie Wallonië-Brussel, maar op welke andere bronnen van inkomsten steunen jullie?
“Een deel van ons budget komt van reclame, maar we genereren ook inkomsten uit opdrachten voor externe partijen. Zo zorgen wij bijvoorbeeld op een muziekfestival voor reusachtige beeldschermen en krijgen we daar een vergoeding voor. Of wanneer een onderneming een webinar wil komen geven in onze studio, worden we daarvoor betaald. We werken met externe partijen zodat we voldoende budget hebben.”
In hoeverre kan regionale televisie sterker inspelen op de lokale samenhang en participatie?
“Op twee manieren. Enerzijds via reportages bij mensen thuis of door burgers erbij te betrekken. Een klein initiatief kan al snel uitgroeien tot iets groot omdat mensen elkaar aanspreken. Anderzijds door mensen uit de regio te ontvangen in de studio en het woord te geven aan organisaties, culturele instanties…”
Is dit de laatste jaren belangrijker geworden? Zo ja, waarom?
“Ik werk hier nog maar vijf jaar, maar ik heb het gevoel van wel. Zo laten mensen bijvoorbeeld hun gegevens achter, zodat we ze kunnen bereiken wanneer we hulp nodig hebben. Het is belangrijk om tv te geven die dichtbij de mensen ligt. Tegenwoordig verdelen sociale media mensen en maken ze hen agressief. Lokale zenders kunnen mensen weer laten verbinden.”
Regionale zenders in Wallonië hebben wel degelijk een succesrecept dat mensen blijft aanspreken: échte mensen laten horen en mensen weer met elkaar verbinden. Het is in deze bizarre tijden iets om op terug te vallen, iets om te koesteren.
