Is de strijd tegen geweld op vrouwen gestreden? Is er sinds de Verenigde Natie 23 jaar geleden 25 november tot internationale dag tegen geweld op vrouwen uitriep veel veranderd? Psychologe Danièle Zucker vindt alvast dat er nog veel moet gebeuren.
Ik ben vooral bezig met verkrachtingszaken en die zijn er nog altijd in België. Het grootste probleem is dat er vrouwen wel een klacht indienen maar dat maar 2 procent van de daders wordt veroordeeld, legt Zucker uit.
Zoë Tanghe, slachtoffer van seksueel geweld geeft aan dat de drempel om naar de politie te gaan te hoog is. Ik heb het gevoel dat ze mij niet zullen geloven. Ik heb van vriendinnen die al wel aangifte hebben gedaan gehoord dat er uiteindelijk niets mee gebeurt. Ik wil geen aangifte doen als er toch niets mee gebeurt.
Niet enkel fysiek
78 procent van de vrouwen kreeg al te maken met straatintimidatie, seksuele opmerkingen of seksueel getinte grapjes. Ook Zoë heeft dit al ervaren, Ik heb zelf al enkele keren te maken gehad met straat intimidatie. Ik dacht dat ik alleen was maar toen ik mijn verhaal deelde met vriendinnen kreeg ik veel reacties dat ze dit ook al hebben meegemaakt. De grens van seksueel grensoverschrijdend gedrag is voor Zucker duidelijk, er is sprake van seksueel grensoverschrijdend gedrag vanaf het moment dat er geen akkoord is en dat is zo bij verkrachtingen maar ook bij voyeurisme, exhibitionisme of een ongepaste opmerking.
Kwetsbaar
Elke dag gebeuren er 100 verkrachtingen en zo’n 42 procent van de vrouwen ervaart fysiek seksueel grensoverschrijdend gedrag. Dit kan gaan van een ongewilde aanraking of kus tot ongewilde penetratie. Zoë deelt haar verhaal, Ik ging uit met een vriendin en we hadden al veel gedronken. We stonden in een groep en er kwam een man bij me staan. Uit vriendelijkheid begon ik met hem te praten maar stelde mijn grenzen wel al snel op door te vertellen dat ik een vriend heb. Hij wou nog naar een ander café maar mijn vriendin wou naar huis. Ik ben met hem meegegaan maar door de alcohol en het temperatuurverschil voelde ik mij plots waziger. Voor ik het wist kuste hij me plots. Ik had het de eerste seconden niet door maar daarna duwde ik hem weg en ging naar buiten. Hij is me gevolgd en hij wou nog seks met mij. Ik ben op mijn fiets gesprongen en naar huis gereden zonder echt goed op de auto’s te letten. Daders kiezen vaak hun slachtoffers op het kwetsbaarste moment, bijvoorbeeld als iemand gedronken heeft of drugs ingenomen. Zucker legt uit, Als slachtoffers hebben gedronken voelen ze zich meer verantwoordelijk, ze hebben een schuldgevoel. De kans dat iemand dan een klacht gaat indienen is lager en daders weten dat.
Schuldgevoel
Zoë ervaarde dit schuldgevoel ook, Het was niet mijn schuld want hij respecteerde mijn grenzen niet en toch leg ik de schuld bij mezelf. Had ik maar niet zoveel gedronken of ik had niet moeten meegaan. 4 procent van de slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag gaat aangifte. Vaak gaan mensen geen aangifte doen uit schaamte of schuldgevoel. Zucker benadrukt, Nooit, maar dan ook nooit is iemand verantwoordelijk voor de misdaad van een ander. 70 procent van de daders zijn recidivisten. Wanneer iemand vrijuit gesproken wordt is de kans groot dat die nog een ander slachtoffer zal maken. Het is dus in geen enkel geval jouw schuld.
