Videospelletjes kunnen we niet meer wegdenken. Naast het plezieraspect is er gevaar voor verslaving. Bavo Vroman, ex gameverslaafde en nu hoofd van gamechangers, een organisatie die gameverslaafden helpt naar een balans te zoeken tussen de on- en offlinewereld, vindt dat gamen in het algemeen te weinig aandacht krijgt.
Het is bewezen dat gamen een aantal voordelen met zich meebrengt. Het traint een aantal vaardigheden. Bijvoorbeeld bij mensen met autisme heeft het een positieve invloed op sociaal vlak. Meestal is directe sociale interactie moeilijk, maar achter een scherm is de drempel lager. Praten verloopt makkelijker waardoor ze soms een heel netwerk kunnen opbouwen. Daarnaast toont onderzoek dat er op cognitief niveau veel positiefs gebeurt. De snelheid van informatieverwerking neemt toe en het out-of-the-box denken wordt ook getraind. Zo’n zaken mogen niet worden genegeerd.
“Onbekend is onbemind”, zegt Bavo. Oudere generaties denken dat het bloed en de agressie zich verplaatst naar de echte wereld, maar dat is fout, ‘de oudere generaties begrijpen dat nog niet’. Hierdoor wordt er nog steeds met verontwaardiging naar videogames gekeken en dat zorgt voor een taboe. Drie procent van de Belgische bevolking kampt met een gameverslaving, wat al redelijk wat is. Het is dus tijd dat het taboe wordt doorbroken.
Vanuit zijn eigen ervaring weet Vroman dat het belangrijk is om je goed in je vel te voelen in je offline leven. Zo ontvlucht je de realiteit niet en is het minder verleidelijker om naar de onlinewereld te vluchten.
