‘Hackney Diamonds’, de nu al legendarische nieuwe worp van The Rolling Stones, verschijnt op 20 oktober. In Nederland blijven dertig vinylshops open om de fans te plezieren, in België is er veel minder enthousiasme te bespeuren. “The Rolling Stones zijn populairder in Nederland omdat Belgen chauvinistischer naar muziek luisteren”, zegt de Nederlandse Jorden Tiebout, uitbater van Bananarama Vinyl Records in Antwerpen.
Bent u zelf fan van The Rolling Stones?
Absoluut. Veel van hun platen die ik in mijn eigen collectie heb, zijn nog van mijn vader geweest en zijn nog steeds in uitstekende conditie. De band heeft echt een gouden periode gehad in de late jaren ’60 en vroege jaren ’70. Dan denk ik aan albums als ‘Sticky Fingers’ en ‘Beggars Banquet’. Toen verschenen er vier of vijf platen na elkaar die van A tot Z steengoed waren.
20 oktober komt ‘Hackney Diamonds’ uit, een plaat die her en der nu al hun beste in dertig jaar wordt genoemd. Doet u voor de release iets speciaals in uw winkel?
Wij hebben niets georganiseerd. We zijn wel blij dat we er op de dag van de release twee kunnen aanbieden. Als kleine winkel krijgen we de kans om de transparante versie van de vinylplaat te verkopen, een variant die de grote ketens niet kunnen aanbieden. Voor ons is het zinloos om de gewone zwarte vinyl te verkopen, omdat die vooral online wordt gekocht. Ik verwacht dus niet meteen dat er mensen zullen klaarstaan als ik morgen mijn deuren open.
Hoeveel exemplaren heeft u besteld?
In het algemeen niet erg veel. Wij zijn afhankelijk van een distributeur omdat we een kleine winkel zijn, grotere winkels kunnen rechtstreeks bij het label bestellen waardoor ze de albums ook net iets eerder binnenkrijgen. Wij hebben de eerste exemplaren ook pas morgen fysiek in onze handen. Daarna is het gewoon hopen dat ze goed verkopen. Vooral klassiekers verkopen bij ons namelijk goed, bij nieuwe releases is het altijd eerst even afwachten.
Door ‘Hackney Diamonds’ lijkt de hype rond The Rolling Stones wat terug te zijn. Worden oude klassiekers van de band nu meer verkocht?
Niet zozeer. De ogen zullen nu wel iets meer gericht zijn op de groep, maar vooral toen drummer Charlie Watts stierf, kon ik heel veel platen van The Rolling Stones verkopen. Het effect dat de dood van Watts heeft gehad, verwacht ik nu niet echt.
In Nederland zijn er dertig platenwinkels die vanavond openblijven voor de fans. In België is er veel minder enthousiasme te merken. Hoe komt het dat de release veel meer leeft in Nederland?
Daar zijn meerdere oorzaken voor. Ten eerste is de Belgische platenzaakuitbater veel minder hypegevoelig dan de Nederlandse. Bovendien denk ik dat de smaak van de Nederlander iets meer mainstream is. Queen, een typische mainstreamband, wordt bijvoorbeeld veel meer gekocht door Nederlanders dan Belgen. Belgen zijn iets meer bezig met new wave, elektronische muziek en vooral met Belpop. Een klassieke band als The Stones is misschien iets te rechttoe rechtaan.
Is dat verschil tussen België en Nederland doorheen de jaren groter geworden?
The Rolling Stones zijn in Nederland altijd populairder geweest, zeker sinds de late jaren ’70 en ’80. Ook chauvinisme is daar een grote oorzaak van. België heeft zelf toen hele sterke new wave en synthpop bands gehad. Groepen als The Kids of TC Matic waren erg populair hier. Belgen luisteren dus chauvinistischer, Nederlanders hebben een iets simpelere smaak. Maar begrijp me niet verkeerd, The Rolling Stones hebben natuurlijk ook hier miljoenen fans.
Om af te sluiten schotel ik u nog graag het grootste dilemma in de muziekgeschiedenis voor. The Rolling Stones of The Beatles?
Dan kies ik toch voor The Beatles. The Rolling Stones zijn meer een blues-rock groep en dat zijn ze in essentie ook altijd gebleven. Waar The Beatles veel vernieuwender en inventiever werden, zijn Mick Jagger en co altijd trouw aan hun genre gebleven. Maar wat ze doen, is natuurlijk steengoed. En ook op podium staat er wel wat.
