De spraakmakende documentaire “Godvergeten” rond het misbruik in de Kerk heeft veel losgemaakt. Ze wordt beschuldigd van talloze feiten. “De documentaire is voor ons het startschot van een tweede fase, een fase waarin wij in gesprek gaan met de slachtoffers. Wij proberen een soort overbrugging te maken om de slachtoffers te tonen dat we ons zorgen maken om hun”, zegt bisschop Johan Bonny.
Bent u op een manier dankbaar voor de documentaire ‘Godvergeten’?
“Sinds de documentaire uitkwam, is voor de Kerk veel veranderd. We proberen ons niet te verstoppen voor de feiten die in het verleden hebben plaatsgevonden. Het is een start van een nieuwe fase waarin we deze problemen proberen op te lossen en de slachtoffers laten zien dat we hen steunen. Je kan verhalen lezen in de krant maar een beeld op televisie speelt harder in op de emoties van de kijker. Dit zorgt voor heftige reacties.”
U heeft zelf nogal wat puin mogen ruimen de laatste maanden voor en door uw voorgangers. Hoe voelt u zich persoonlijk na dit bewogen jaar?
“Je moet doen wat je moet doen. Ik ga niet klagen over het feit dat mijn voorgangers niet altijd juist gehandeld hebben. Ik heb nu de functie om deze problemen op te lossen. Het heeft geen zin om naar het verleden te kijken. Ik moet nu worstelen met deze problemen maar de persoon na mij zal hetzelfde moeten doen.”
De populariteit van de kerk was reeds in dalende lijn en heeft nu nog eens klap gekregen. Staat er een aanpak op het programma om te proberen de kerk en het geloof toch aantrekkelijker te maken voor de jongere generaties?
“Andere instanties zouden campagnes en acties beginnen om zo zichzelf te verheerlijken. Wij gaan de duistere kanten van de Kerk niet verbloemen. Wij willen gewoon laten zien dat geloof ook iets heel moois kan zijn. Veel mensen halen veel steun uit het geloof. Maar geloof is zoiets persoonlijk en gevoelig dat je hier gewoon geen reclame voor kan maken.”
Volgend jaar komt (waarschijnlijk) de paus naar Leuven. Denk u dat er nog een verzoeningsgesprek komt tussen de slachtoffers en de kerk?
“Dat is het eerste wat op ons programma staat. We gaan de paus vragen of hij bereid is om een gesprek achter gesloten deuren te voeren met de slachtoffers. Er zullen geen media aanwezig zijn. Gewoon een kans om met de slachtoffers in dialoog te gaan en hun pijn helpen verwerken. En we zien niet in waarom hij dit niet zou accepteren. Hij heeft dit al eerder gedaan.”
Er wordt gezegd dat er in het verleden 30 000 kinderen verkocht werden aan adoptieouders door de kerk. Wat vindt u hiervan?
“Dit is gewoonweg niet waar. De term “verkocht” is absoluut ongepast. Vroeger was een zwangerschap veel meer taboe dan nu. Wanneer een moeder niet voor haar kind kon zorgen, bracht ze het naar een woning waar zusters voor hen zorgde. Sommige ouders betaalden de zusters hiervoor omdat de staat dit toen nog niet vergoedde. Maar dit geld werd gebruikt voor de opvoeding van het kind. De scheiding tussen kind en ouders is altijd een pijnlijk onderwerp. Er komen veel emoties vrij waardoor er hevige dingen worden gezegd. Maar de Kerk heeft absoluut nooit kinderen ‘verkocht’. Het gebruik van dat werkwoord frustreert mij.”
Wat mogen we u en het bisdom wensen in 2024?
“U moet me geen rustig 2024 wensen. Ik zou graag een vredig jaar hebben. Een jaar waarin je kan doen wat je moet doen en zeggen wat je moet zeggen. Ik zal geen zware dossiers ontwijken, die zullen er toch komen. Maar ik wil wel in vrede met mezelf dit allemaal kunnen afwerken. Dan zou ik een goed jaar hebben.”
