Van Gent, naar Antwerpen, tot in Brussel. Van de Sinksenfoor naar het Vlaams Parlement en naar de gekste concerten. Dat allemaal vanuit de warme plek waar ik de voorbije 2 maanden mocht vertoeven, de redactie van de Gazet Van Antwerpen. Een plek waar je eindeloze kansen krijgt, waar je jezelf kan zijn en daar vooral ook trots op mag zijn.
Eerste dag
Helemaal fris trok ik op maandagochtend naar het (niet zo verre) Linkeroever voor het startschot van mijn stage. Stress had ik niet, het voelde eerder vertrouwd aan. Ik had al als student gewerkt bij GVA voor mijn eigen politieke account ‘Kiez’, dat ik oprichtte met medestudenten en ook verder mocht uitwerken tijdens mijn stage. “Ah, de Kiezers” klonk het door de gangen van de redactie. Samen met mijn collega’s van Kiez (en vrienden) kregen we een plekje, een computer en de nodige koffie. Even wachten bij de IT-helpdesk, en we waren all set. Klaar om erin te vliegen. Meteen kwam ook Kriss Hossey (videoredacteur) bij ons langs, stelde zich kort voor en liet weten: “Jullie mogen straks een idee voor een video komen pitchen bij mij!” Op mijn eerste dag werd ik al meteen voor de camera geslingerd en maakte ik een video over Esprit dat failliet was gegaan.
Mijn eerste publicatie
Mijn Esprit-video werd meteen gepubliceerd. Ik zat die avond vastgekleefd aan mijn gsm om diezelfde video nog wel honderd keer te bekijken. Elke keer met een andere vraag: Sta ik wel goed op beeld? Praat ik wel duidelijk? Praat ik niet te snel? Of te traag? Die eerste publicatie was inderdaad spannend, maar al snel volgden andere video’s, over andere onderwerpen, met andere mensen. Sommige goed, sommige minder. Nochtans was mijn mama een grote fan en ik had er superveel plezier in. Dat is wat telt!
Een bijzondere ontmoeting
Elke week ontmoette ik weer een nieuw gezicht, vaak met de mogelijkheid om ze te interviewen. Zo waren we aanwezig op het Kiesfestival in het Vlaams Parlement met Kiez, waar we ‘dates’ hadden met alle partijvoorzitters. Onder hen waren onze premier Alexander De Croo, Tom Van Grieken, Sammy Mahdi, Nadia Naji, Annelies Verlinden, Jos D’Haese, Tom Ongena, en Melissa Depraetere, om er maar een paar te noemen. Tijdens mijn reportage voor de Ten Miles, wat zeker een van de hoogtepunten van mijn stage was, ontmoette ik ook talloze bekende gezichten zoals Tine Embrechts, Bart De Wever, en Paul Van Tighelt. En in de laatste weken van mijn stage bij Gazet van Antwerpen, genoot ik van ontspannen interviewsessies met prominente Antwerpse politici, zonder enige stress. Ook op de 505-concerten in Antwerpen ontmoette ik ook enkele bekende gezichten zoals Zwangere Guy, Dikke, Jazzbrak, Selah Sue, Sylvie Kreusch, Blackwave en nog veel meer.
Veel geleerd
Enorm veel geleerd! Ik ging van een onzekere journalist in spe naar iemand die durft. Ik leerde monteren, interviewen, presenteren, schrijven en in teamverband werken. Dat allemaal in slechts twee maanden, die voorbij vlogen. Wat voor mij heel belangrijk was, is dat ik ontdekte waar mijn sterke punten en passies liggen. Dit miste ik nog tijdens mijn opleiding journalistiek.
Anekdote
Op een doodgewone maandag plofte ik neer naast Tom Ongena op de redactie:
“Meneer Ongena, of mag ik u misschien Tom noemen?” vroeg ik aan hem. “Tom, natuurlijk,” antwoordde hij. “De lichten zijn wel wat verblindend”, zei hij. Ik stemde hiermee in en lachte. Vervolgens vroeg hij: “Waar moet ik naar kijken, naar de camera of naar jou?” “U mag naar mij kijken”, antwoordde ik. “Nog meer verblindend”, reageerde Tom met een glimlach. Ik kan dus zeggen dat ik tijdens mijn stage bij GVA heb geflirt met een partijvoorzitter. Of hij met mij.
Oeps foutje!
Een grote fout heb ik gelukkig niet gemaakt. Enkele schoonheidsfoutjes in de ondertiteling, maar dat is doodnormaal denk ik.
