Een stage bij een lokale zender? ABSOLUUT!

Mijn eerste dag

Mijn eerste dag ben ik meegegaan met één van de videojournalisten van RTV (Regionale Televisie Kempen en Mechelen). Ik was aangenaam verrast toen ik de gemiddelde leeftijd op de regionale zender zag. Ik ben zelfs ouder dan de meeste videojournalisten die daar werken. En aangezien ik vrij sociaal ben, zorgde dat ervoor dat ik me heel goed voelde in de groep. Na te kunnen observeren hoe een videojournalist twee items op een dag ging filmen en er nadien de teksten voor schreef en het stuk monteerde, had ik al best veel bijgeleerd. Mijn zin om zelf de camera en microfoon vast te nemen, begon te groeien. Enkel het schrijven van de presentatie- en inleesteksten zorgde voor wat onzekerheden. Op voorhand wist ik dat ik nog een opleiding zou krijgen over het monteerprogramma ‘avid’. Aangezien ik best snel een monteerprogramma onder de knie heb, was dat voor mij iets om naar uit te kijken. Op het einde van de dag kreeg ik al meteen een realistisch beeld van hoe lang je nog kan bezig zijn. Rond 18u30 zijn we pas naar buiten kunnen gaan. Ondanks dat, had ik al enorm veel zin in de volgende dag.

• 

• 

• 

Mijn eerste publicatie

Op de laatste dag van mijn eerste week stage, gebeurde plots iets dat ik me niet had kunnen inbeelden. Wegens onverwachte ziekten, hadden ze een cameraman te kort om een journaliste bij te staan. Dus hebben ze mij op pad gestuurd, om mijn allereerste beelden te maken. Omdat ik niet de journalist was, staat mijn naam niet op de reportage. Maar aangezien ik voor het eerst een volledige reportage moest filmen (tussenbeelden en interview), ben ik toch heel trots op het resultaat. En dat met een camera die ik nog maar enkele keren in mijn handen had gehouden.

De dag voordat ik voor het eerst alleen op reportage ging, kreeg ik een auto, camera, statief en microfoon mee van RTV. De afspraak voor een reportage lag al vast, maar doordat het een tijdje rijden was kon ik de redactievergadering ’s ochtends niet meevolgen. Ik moest zelf van thuis uit vertrekken. Rechtstreeks naar mijn eerste reportage.
Mijn allereerste reportage, die ook diezelfde avond is uitgezonden op de zender, waren er al meteen twee. Doordat alle andere videojournalisten al bezet waren, hebben ze mij last-minute gevraagd of ik nog snel, in de buurt van de redactie, een reportage kon gaan filmen. Hierdoor heb ik de stukken niet meer zelf kunnen monteren. Wel selecteerde ik zelf de quotes en schreef de tekst, die nadien dan werd nagelezen en verfijnd. De dag dat mijn naam voor het eerst bij een reportage verscheen in Mechelen, gebeurde dat door onverwachte omstandigheden diezelfde avond ook in de Kempen.

Een bijzondere ontmoeting

Ik heb tijdens mijn stage veel bijzondere mensen mogen ontmoeten. Zowel in het redactiegebouw als daarbuiten tijdens reportages. De ontmoeting die mij het aangenaamste heeft verrast, was die met een schepen uit Puurs-Sint-Amands (regio Mechelen). Hij heeft me een kant van een politieker laten zien, die ik nog niet was tegengekomen. Ik herinner me nog dat zichzelf beschreef als: de schepen van de burger. En dat was ook hoe hij overkwam. Als een sociale, pure, doodgewone burger. Nog niet eerder voelde ik me zo op mijn gemak bij iemand uit de politiek. De dag van het filmpje hieronder stond ik in voor het interview en was op pad samen met een cameraman. Na mijn interview met de schepen, was hij beelden aan het opnemen en legde dit vast:

Nooit gedacht dat ik zo mezelf kon zijn naast iemand uit de politiek.

Veel geleerd

Doorheen mijn stage heb ik meer geleerd dan ooit. In het vak staan, doet je beseffen hoe de komende jaren van je leven er kunnen uitzien. En met ups en downs doorheen de weken, heb ik echt beseft dat ik de juiste richting heb gekozen. Ik voel me veel beter tijdens o.a. het nemen van interviews en het rondbellen om een reportage vast te leggen. Een puntje dat nog moeilijk blijft, maar waar ik ook al sinds de lagere school met struikel, is teksten schrijven. Ik heb hier zeker ook de verschillen geleerd tussen de schrijfstijl die wordt toegepast voor een lokale zender of voor een grotere/bekendere zender (waar we op school, naar mijn mening, vooral op worden voorbereid). Op een bepaald moment zeiden enkele (Kempense) videojournalisten: “Ge moogt ni te hard nadenken over uwen tekst.” En die simpele zin, heeft me sindsdien al echt geholpen. En een pluspunt voor mij: ik heb een nieuw monteerprogramma leren kennen, waarmee ik ondertussen goed kan werken.

Oeps foutje

Bij mezelf is het wel enkele keren gebeurd dat ik bij een doorlezer vergat te soundmixen, waardoor het geluid bij een stereo er dus maar langs één kant uit kwam. Gelukkig kijken ze dit op voorhand na en kan het nog worden aangepast voordat de uitzending wordt opgenomen.  Het gebeurde ook dat ik per ongeluk een foute SVO gebruikte. Maar dat kon dan ook telkens op tijd worden aangepast. Een fout die ik één keer maakte tijdens het opnemen van voxpops, was het aansluiten van de microfoon. Ik was alles aan het klaarzetten om voxpops op te nemen en iemand bood zich spontaan aan. Uit enthousiasme begon ik meteen de camera scherp te stellen en te interviewen, aangezien ik mijn microfoon al in mijn hand had. Ik was dus enkel vergeten om de draad van de microfoon aan te sluiten op mijn camera. Die voxpop kon ik dus, jammer genoeg, niet gebruiken. Maar uit fouten kan je alleen maar leren.

Wat er wel eens fout ging, dat de ochtend nadien moest worden aangepast, was een foute functie in de online titel van mijn reportage. In de online artikels, staan soms andere titels dan die de videojournalisten in het bestand hebben gezet (in het redactiepakket op de computer). En dat was bij die reportage dus gebeurd. Ik kreeg ’s avonds een berichtje van de scheidsrechter die ik had geïnterviewd. Online stond er dat hij een trainer was. Zonder problemen hebben ze de titel de volgende ochtend aangepast.

Extra insights bij RTV

• 

•