Niet wetende wat er op me af zou komen vertrok ik op maandag richting Mediahuis om mijn stage af te leggen. Hoe het zou aflopen wist ik niet maar met volle goesting en een tikkeltje stress kon er niets foutlopen.
Mijn eerste dag
Op mijn eerste dag echte dag kreeg ik meteen de kans om op reportage te gaan, alleen. Ik werd naar de Sint-Gummarusstraat gestuurd om beelden te maken voor een video van de straat die beetje bij beetje een lange Afghaanse supermarkt aan het worden is. Ik vertrok met volle moed richting de straat, maakte mijn beelden, en ging terug richting de redactie om mijn video te monteren. Mijn eerste echte video, helemaal alleen gemaakt, ik voelde me euforisch. Wat ik nog niet wist, was dat mijn beelden gebruikt zouden worden voor een reportage op ATV, twee keer euforie!
Mijn eerste publicatie
Ondanks dat mijn eerste echte video die van de Sint-Gumarrusstraat was, was het niet de eerste video die online kwam. Het artikel waarbij die video zou komen, ging pas in het weekend online komen. Dus, mijn eerste video die online kwam, was ook wel heel speciaal. Samen met mijn collega-stagiair Willem werd ik op pad gestuurd om vroeg in de ochtend verslag (en beelden natuurlijk) uit te brengen van de boerenprotesten in de haven van Antwerpen. Om 5.00 uur opstaan om Willem rond 6.00 uur op te pikken zodat we op tijd zouden zijn bij de boze boeren. Na uren rondrijden in de haven, veel vast te staan in de, door de boeren veroorzaakte files, keerden we terug naar de redactie. Na wat monteren werd mijn video goedgekeurd en mocht hij online. Je kan hem hier bewonderen.
Een bijzondere ontmoeting
Tijdens mijn stage heb ik niet echt bekende mensen ontmoet. Wel heb ik echt enorm veel fijne mensen mogen interviewen over enorm veel verschillende onderwerpen. Van de woordvoerder van Infrabel over spoorlopen tot Filip Lardon, kankerspecialist aan de UAntwerpen over het gebrek aan wetenschap op TV, en vooral heel veel toevallige voorbijgangers over ontelbare onderwerpen. Mijn stage liet me meer weten over wat de gemiddelde Antwerpenaar nu echt dacht over het nieuws en dat maakte het vooral speciaal want zoveel meningen bij elkaar, dat is wat echt telt.
Veel geleerd
Zoals ik eerder al zei, heb ik zoveel kansen gekregen tijdens mijn stage bij GvA. Ik mocht vaak alleen op pad, wat mij enorm hard heeft geholpen om mijn angst om mensen uit het niets te interviewen onder ogen te zien. Ik mocht ook vaak op pad met mijn “stage-bestie” Marie. We hebben enorm veel dingen samen mogen ondervinden en ook dat heeft mij geholpen omdat Marie me af en toe dat extra duwtje in de rug gaf om me over mijn angsten te zetten. En natuurlijk heb ik tientallen video’s gemonteerd wat er echt voor gezorgd heeft dat ik bijna als een robot mijn video’s kan monteren aan een topsnelheid.
Anekdote
Zoals je hieronder nog zal lezen ontdekte ik een typefout in één van mijn video’s. Omdat ik me enorm schaamde paste ik na mijn stagedag nog snel de video aan. Ik kon hem jammer genoeg niet uploaden, dus vroeg ik één van de videoredactoren of ze voor mij mijn video wilde uploaden. Toen kreeg ik plots een berichtje van haar waarin stond: “Sorry, gaat nu even niet.” met een foto daarbij. Wat bleek? De videoredactrice was op café, en wie stond er op die foto? Mijn stagebegeleider. Dat was… ongemakkelijk.
Oeps foutje
Gelukkig heb ik tijdens mijn stage niet echt grote fouten gemaakt. Mijn video’s deden het goed, zelf was ik trots op wat ik maakte én dus geen fouten. Totdat er plots een typefout in mijn video sloop. Dat mag natuurlijk niet, en dus werd mijn video offline gehaald. Dat was enorm jammer, maar natuurlijk is het logisch dat mijn video zo niet online kon blijven. Gelukkig hebben zowel ik als de mensen op de redactie hiervan geleerd. De video’s werden voortaan extra nagelezen door de eindredacteurs, en sindsdien in er geen enkele fout meer online gekomen!
