In steeds meer straten van Vlaamse steden zijn ze actief, de straatverpleegkundigen. Ze trekken de straat op met een rugzak vol medische spullen om zowel fysieke als mentale zorg te bieden. Zo vormen ze een wegwijzer voor mensen die hun weg naar de reguliere zorg niet vinden.
Ivo Todts, straatverpleegkundige van het Wit-Gele kruis, is pionier in Vlaanderen en startte acht jaar geleden in Hasselt. Hij zag zijn sector de afgelopen jaren openbloeien in verschillende Vlaamse steden zoals Kortrijk, Oostende, Roeselare en tientallen andere. Het afgelopen jaar werkte hij in de straten van Sint-Truiden. ‘Onze maatschappij ziet deze mensen als overbodig, ze bezorgen ons overlast. Wij bekijken deze doelgroep anders en geven hen een plaats in het zorglandschap.’ (Ivo Todt, straatverpleegkundige Sint-Truiden)
Sint-Truiden is sinds vorig jaar de tweede Limburgse stad die zorg biedt in zijn straten. Het gemeentebestuur besliste woensdag dat de drie straatverpleegkundigen Magali Meert, Ilvie Awouters en Ivo Todts nog zeker een jaar langer hun werk zullen verderzetten.
Brug tussen mens en maatschappij
Pascal Monette (Open VLD Sint-Truiden):’Vanuit het OCMW hadden we geen voeling met wat er gebeurde op straat. We hadden een tussenpersoon nodig om te weten: met wie zijn we aan het praten en wat is diens medische achtergrond?’ Ivo Todts: Wij vormen een brug tussen mens maatschappij. We vergemakkelijken de weg naar maatschappelijke organisaties zoals het OCMW en andere welzijnsdiensten.
Ook achter een mooie gevel
Pascal Monette: ‘Het is een doelgroep die zichtbaar is op straat maar ook verstopt kan zitten achter een mooie gevel. We vinden ze beiden even belangrijk. We proberen hen raad en advies te geven, maar ook op een heel correcte manier mee naar oplossingen te zoeken. Vandaag is het bijvoorbeeld bijzonder moeilijk om in contact te komen met de tandarts.
Ivo Todts: De basis ontbreekt vaak bij deze mensen. We moeten eerst zorgen voor voeding, kleding… Het zijn geen situaties die je op een uurtje oplost. Je moet mensen en hun netwerkcontacten meerdere keren per week zien om een verschil te kunnen maken. We hebben het afgelopen jaar 85 personen opgevolgd en begeleid. Om dat te doen hebben wij 650 contacten gehad.’
‘Het is een doelgroep die zichtbaar is op straat maar ook verstopt kan zitten achter een mooie gevel.’
(Pascal Monette, Open VLD Sint-Truiden)
‘In Sint-Truiden werken we meer met mensen die achter hun gevels verstopt zitten. In Hasselt primeert de zorg op straat nog steeds.’ (Ivo Todts)
Volgpatiënt
Psychiatrisch verpleegkundigen gaan in instellingen vaak aan het werk met hun volgpatiënten. Dat zijn patiënten die ze toegewezen krijgen om van iets dichterbij volgen, om zo een vertrouwensrelatie te doen ontstaan door één op één begeleiding.
‘Iedere collega is op de hoogte van elke situatie. We briefen elkaar iedere dag zodat we allemaal op ieder moment kunnen inspringen om mensen te hulp te schieten. We hebben dus geen volgpatiënten. Al zijn we bij vrouwen vaker geneigd hun casussen over te laten aan onze vrouwelijke collega’s. Zo voelen zij zich dan meer op hun gemak. ‘Als we naar huis gaan, is dat altijd met een gevoel van voldoening. Ik wil niet ijdel klinken, maar ik vind dat we het mooiste beroep hebben van de wereld.’
