Op 1 april wordt Femke De Praeters bevalling ingeleid. Natuurlijk was ze al thuis omwille van haar zwangerschapsverlof, maar toch voelt dit niet helemaal hetzelfde.
“De laatste loodjes wegen het zwaarst, zeggen ze. Maar geloof mij, door heel de coronasituatie is het loodzwaar. Het thuiszitten ben ik al gewoon van het zwangerschapsverlof, maar het is toch maar met een klein hartje nu. Zeker omdat mijn vriend veiligheidsagent is en dus paraat moet blijven. Geen enkele mama of aanstaande mama wil dat haar kind besmet raakt.”
“Thuis bevallen is jammer genoeg geen optie. Ik heb zwangerschapsdiabetes. Dat is dus te gevaarlijk voor de baby en ook voor mezelf. Daarom word ik op 1 april ook ingeleid. Door de diabetes mag ik zeker niet over tijd gaan. Normaal gezien was ik uitgerekend voor 4 april. De consultaties gaan nu ook niet meer door. Ik moet nu telkens naar de thuispraktijk van de gynaecoloog .”
“Gelukkig had ik al genoeg pampers, kledij, fruitpap, … ingeslagen. Ons zoontje gaat zeker niets tekortkomen. Omdat ik toch al een poos binnen zit, heb ik ook tijd gehad om de babykamer in orde te brengen, grote kuis te houden, kasten uit te pluizen, kleding te sorteren, enz.”
“Op dit moment zal ik blij zijn als hij gezond en wel geboren is maar ik blijf het positief bekijken: over 10 jaar kunnen we hem wel een spannend verhaal vertellen over hoe hij geboren is, midden in een pandemie.”
