Een sporthart dat openbloeit in News City. Zo kan ik mijn stage van acht weken op de sportredactie van Het Laatste Nieuws beschrijven. Nooit dacht ik dat mijn passie voor sport nog zoveel kon toenemen. Gevolg: alle twijfel over wat mijn toekomst zal worden van tafel geveegd. Eén doel blijft over: sportjournalist worden.
Mijn eerste dag
Naarmate mijn eerste stagedag naderde, nam niet zozeer de stress toe, maar vooral de goesting om eraan te beginnen. Ik wachtte mijn stagebegeleider Dimitri Eeckhaut op in de lobby, waarna we samen een koffie gingen halen. De twee uur daarna kreeg ik een spoedcursus ‘publiceren bij HLN’ van Hans Op de Beeck. Aan een sneltempo – weliswaar met een zeer duidelijke uitleg – kreeg ik alles onder de knie. Rond de middag moest ik dan meteen snel schakelen, wanneer Nina Derwael haar turnschema bekend geraakte. Zo werd ik meteen in het diepe gegooid, maar “met zwembandjes”, zoals ze het op de redactie beschreven.
Mijn eerste publicatie
Slechts drie uur was ik bezig toen ik een eerste stuk online publiceerde. De tekst kreeg ik toen aangeleverd, en ik maakte het stukje op. Mijn eerste échte stuk volgde een dag later. Op de Spaanse nieuwswebsite Marca spotte ik een interessant artikel over hoe dopingzondaars een straf of zelfs een verdachtmaking ontlopen. Ik analyseerde, deed extra opzoekwerk en buigde het stuk om naar een artikel gepast voor op HLN.
Een bijzondere ontmoeting
Maandag 18 maart leek een “normale” maandag op de redactie te worden. Ik draaide mee bij het PLUS-team, en had werk genoeg. Plots kreeg ik in de voormiddag de vraag of ik de kalenderbekendmaking van de play-offs in het voetbal wou bijwonen. Die bekendmaking vond diezelfde dag nog plaats, om 18u, in de nieuwe multifunctionele ruimte van de Pro League in Diegem. Zonder twijfelen ging ik meteen op het voorstel in.
Eens aangekomen in de glamoureuze ruimte – ik voelde me zeer underdressed – was het bekende koppen spotten. Wouter Vandenhaute (voorzitter van Anderlecht), Jesper Fredberg (CEO Sports bij Anderlecht), Sven Jaecques (CEO bij Antwerp) en Lorin Parys (CEO van de Pro League) waren enkele van de bekende aanwezige namen. Met Jaecques en Fredberg ging ik in gesprek om hun reactie op de kalender te sprokkelen.
Veel geleerd
Het voetbal en wielrennen lagen me al nauw aan het hart, maar mijn horizonten zijn na mijn stage echt wel verlegd. Ik leerde bij over de NBA, Formule 1, het kunstschaatsen… Dat is een vereiste, maar iets wat ik zelf met heel veel plezier heb ervaren.
Anekdote
Op de vloer van de sportredactie lopen een hoop bekende namen rond. Dat kan angstaanjagend werken. Achteraf gezien kan ik zeggen dat dit écht niet nodig is. Laat me een voorbeeld geven. Niels Poissonnier is de Chef Voetbal van Het Laatste Nieuws, en is voor mij een referentiepunt in de voetbalberichtgeving. Ik voelde dan ook een drempel aan om met hem een praatje te slaan, tot hij op week vijf zelf naar me toe kwam. “Hey Yarno, gaan we even een koffietje drinken?”, vroeg hij me. Een aangename babbel van ruim een kwartier volgde. Hij raadde me aan initiatief te nemen, en niet terug te deinzen voor uitdagingen. “Laat jezelf zien.”
Ik leerde hieruit dat ook de bekende gezichten maar mensen zijn, en 99,9% van de tijd zeer vlot aanspreekbaar zijn.
Oeps foutje
Een pijnlijke misstap… In mijn tweede week stond ik op dinsdag ingepland van 10u tot 18u. Toen ik ‘s ochtends wakker werd en al té veel daglicht in mijn kamer zag binnenvallen, wist ik hoelaat het was. Te laat. Mijn wekker koos ervoor niet af te gaan, waardoor ik pas om 10u wakker werd. De nachtmerrie voor elke stagiair. Ik stuurde meteen iets naar mijn stagebegeleider, en mocht op diezelfde dag een late shift doen.
