Voor Dille (21) haar net had kunnen settelen met haar vriend in Antwerpen, begon de lockdown. Door zo snel van omgeving en ritme te moeten veranderen heeft ze verschillende dingen over haarzelf bijgeleerd.
“Ik dacht altijd dat ik een introvert was die geen nood had aan mensen rond haar en haar familie perfect kon missen. Zo ben ik vorig jaar enkele maanden in Marokko gaan wonen voor mijn bachelorproef, zonder te veel moeite. Het verschil met nu is dat ik geen idee heb wanneer ik mijn en familie en vrienden weer zal zien.”
Ook al beseft Dille dat ze nood heeft aan mensen in haar omgeving, weet ze dat ze ruimte nodig heeft.
“Mijn vriend en ik zijn begin 2020 gaan samenwonen in zijn stad, maar zijn nu echt wel constant bij elkaar. Daardoor merk ik hoe ik bezig ben met het leven van mijn partner. Als student ben ik volop bezig met mijn examens. Mijn vriend zit in de marine, maar moet door de coronavirus niet werken en kan elke dag lekker uitslapen. Ik moet me terwijl uit bed sleuren om mijn leerstof rond te krijgen. Zo besef ik dat ik het mis om met mijn familie wakker te worden en nog even te kletsen boven een kopje koffie.
“Ik denk soms aan hoe ik zou willen dat mijn vriend mee mijn ritme volgt, omdat het dan misschien makkelijker zou zijn. Het is niet gezond is om constant bij je partner te zijn en dat het het beste is als ik wat ruimte en afstand heb.”
Doelloos door de dagen
“Ik ben geschrokken van hoe doelloos de dagen zijn. Voor je het weet is de week om zonder iets gedaan te hebben. Ik heb wel meer tijd voor mijn studie en ik hoop dat ik de moeite die ik er heb ingestoken terugvindt in mijn resultaten. Naast studeren heb ik geen idee wat ik moet doen met mijn dagen. Op sociale media zie je hoe iedereen creatief bezig is met tekenen, schilderen, noem maar op. Ik ben helemaal niet creatief aangelegd en vind dat nu heel jammer. Ik heb mijn plantjes die ik stek en verpot, maar daar kan je je natuurlijk geen uren mee bezighouden.
