Deze coronaperiode is voor niemand makkelijk. Maar wat als je een Nederlander bent die in België studeert? Je zit volledig klem tussen twee landen. Dat is het geval bij Marie*(25) en Sophie (25).
Marie ging voor de lockdown terug naar Nederland omdat ze niet alleen in België wou zitten. “Ik was bang dat ik België niet in zou mogen. Ik was mijn schoolboeken vergeten op kot en wilde die graag gaan halen. Maar ik werd geweigerd aan de grens en moest met dezelfde trein terug naar huis. Later had ik gelukkig een attest van school, waardoor ik de grens wel over mocht. Ik ben dan snel mijn boeken gaan halen in Antwerpen en heb de volgende trein terug genomen.”
Ook voor Sophie is het moeilijk. Zij ging terug naar Nederland omdat haar moeder en zusje in essentiële beroepen werken. Ze helpt nu haar ouders met de dagelijkse taken. “Ik ben met een wasmand vol spullen naar hier gekomen, maar ik heb niet veel bij. De rest staat allemaal nog in België. Ik woon al zeven jaar niet thuis en heb hier bijna niks meer qua spullen.”
Terug thuis
Toch zijn beide meisjes blij dat ze terug thuis zijn. “Ik vind het fijn om bij mijn familie te zijn, het is gezellig”, zegt Sophie. “Met mijn moeder wandel ik in het bos. Met mijn vader ben ik aan het puzzelen geslagen en met Sarah, mijn zusje, doe ik aan skeeleren, fietsen, sporten, chillen of we studeren in de keuken.” Marie is opgelucht dat ze terug naar huis gegaan is. “Ik ben blij dat ik niet alleen in België ben. Maar zelfs bij mijn familie kwamen de muren op me af. Dus ben ik een baantje gaan zoeken. Ik werk nu als voedingsassistente in een verzorgingstehuis.”
Marie zit vooral verveeld met haar studie vroedkunde. “Ik had een strakke studieplanning en zou eigenlijk op stage gaan volgende week. Maar dat gaat niet door dit jaar. Er komt een vervangende opdracht waar nog niks over bekend is. Ik vind die onzekerheid heel vervelend. Ik heb normaal veel praktijkvakken, maar nu natuurlijk niet meer. Nu heb ik vooral online lessen”
Gemis
Sophie vindt het eerder lastig dat ze opeens niet meer in haar eigen appartementje woont. “Ik mis mijn huis en mijn huisgenootje, maar ook mijn vrienden en spullen. Ik probeer mijn vrienden zo vaak mogelijk te spreken en stuur ze af en toe een kaartje. Het is heel gezellig om weer even thuis te zijn, maar ik ga heel blij zijn om straks terug te gaan.”
Maar ook Marie mist haar kot. “Het is raar om tussen twee landen in te zitten. Eigenlijk is mijn kot gewoon mijn huis, maar daar kan ik nu niet makkelijk heen.”
*Marie is een schuilnaam.
