Caroline (26) zoekt betekenis in haar rol als leerlingenbegeleider
Na 40 donkere dagen lijkt er licht aan het eind van de tunnel. Leerlingen pikken ondertussen de draad – en leerstof – weer op via livestreams met hun vakleerkrachten. Toch blijft de huidige situatie een surrogaat voor leerlingen met nood aan extra zorg.
‘Als leerlingenbegeleider ben ik de vertrouwenspersoon van leerlingen met moeilijkheden. Onze noodzakelijke ontmoetingen zijn ondertussen al 40 dagen onmogelijk gemaakt door het virus.’ Toch probeert ze het contact met de leerlingen te onderhouden. ‘Via Smartschool kunnen leerlingen altijd bij mij terecht met vragen, al zie ik toch dat het voor hen moeilijker is om het initiatief te nemen.’
Op dit moment hebben de leerlingen zelf de verantwoordelijkheid in hun leerproces. ‘Zodra een leerling afwezig is bij een les, vraag ik telefonisch naar een verklaring. Het blijkt niet voor elke leerling vanzelfsprekend om alle richtlijnen perfect op te volgen want elk individu beleeft deze periode op een andere manier.’ In praktijk is het als leerlingenbegeleider onmogelijk om aan thuiswerk te doen. ‘Via de telefoon en smartschool is het onmogelijk om hun situatie correct op te volgen. Het is frustrerend om te weten dat ze de juiste ondersteuning missen.’
Flexi & plexi
‘Sinds de start van de lockdown bevind ik me maar een halve dag per week op school. In de tussentijd zorgt mijn flexi-job ervoor dat mijn dagelijkse leven weinig veranderd is.’ Toch kijkt Caroline ernaar uit om de leerlingen terug te zien. ‘Wij hervatten pas op 29 mei met 6 van de 19 klassen én met plexischermen voor ons gezicht. Wat er toch voor zorgt dat een heropstarting dit jaar meer zal aanvoelen als een kunstmatige reünie.’ Tot dan blijft het overwinnen van het virus de belangrijkste taak die leerlingen meekrijgen.
