Eindelijk! Het is vrijdag. Het weekend staat niet alleen voor de deur maar het is ook Jummuha. Elke vrijdag gaan moslims over de hele wereld naar de moskee om het vrijdaggebed te bidden. Na het gebed komt de vader met twee gevulde zakken boodschappen. Het is tijd voor couscous! De kinderen stormen naar beneden wanneer ze het gerammel van de sleutel horen. De vader zet zuchtend de tassen op de keukentafel waarnaar zijn jongens beginnen te rennen. Ze sporen lekkernijen na. Met spijt in hun ogen kijken ze naar hun vader die een stiekeme lach verbergt. “Nee jongens, ik heb echt niets in mijn bureau verbergt” lacht de vader. De jongens kijken elkaar begrijpend aan. Al giechelend huppelen ze het bureau van hun vader in. Ze kijken verlekkerd naar de hoeveelheid snoep die op het bureau gestrooid ligt.
Het gegiechel sluipt stilaan in de achtergrond weg wanneer de moeder de keuken binnen wandelt. Terwijl ze de ingrediënten op de keukentafel schikt, facetimet ze met haar zus in Duitsland. De traditie is dat couscous familie samen hoort te brengen. Lukt het niet om samen te dineren? Dan bereiden de zussen hem op hetzelfde moment, op afstand. Terwijl ze beide in gedachte zijn verdwaald over hun kindertijd klikt de klok verder.
Het blazende geluid van de dampkap verdwijnt zachtjes. De moeder haalt haar oudste dochter erbij. Zonder iets anders te zeggen slentert het meisje naar de keuken. Aan haar kwade blik te zien weet ze wat ze moet doen. Ze ordent de glazen en lepels op de eettafel. De moeder neemt afscheid van het twee uur durende gesprek met haar zus en roept haar gezin bijeen. Hongerend kijkt de vader naar het bord wanneer de geur langs hem voorbijvliegt. Een zonneschijn schittert door het raam. Dat opent een onderwerp over de zomer vol met herinneringen.
| Colofon | Naam | |
| Tekst |  | Kaoutar Belhadi |
| Video |  | Ezra Cnaepkens Silke Haentjens Thomas Hendriks |
| Eindredactie tekst |  | Nicki Francequin |
| Eindredactie online |  | Silke Haentjens |
