Alexandre Lopez Vela is Luikenaar in hart en nieren. Hij werkt als communicatieverantwoordelijke voor Arc-en-ciel, de federatie voor Waalse LGBTQI+ verenigingen, en in het verleden schreef hij voor Boulettes Magazine over het leven als queer in Luik, van friendly bars tot daten.
Heeft het Luikse nachtleven volgens jou genoeg te bieden voor LGBTQI+ personen?
Nee. Vroeger was er een groter aanbod, al was dit vooral gericht op homoseksuele mannen en niet zozeer de LGBTQI+ gemeenschap.
De laatste jaren merk ik dat ook dat aanbod krimpt. Er zijn veel plekken die LGBTQI+ friendly zijn, maar ze zijn daarom niet exclusief op ons gericht.
Miste je dat zelf toen je opgroeide in Luik?
Niet echt. Ik outte me voor ik begon met uitgaan, op mijn 15de. Toen ik ouder werd zocht ik niet naar queer bars, ik ging voornamelijk mee met mijn hetero vrienden naar plekken voor ‘het grote publiek’. Het is pas op mijn 21ste, toen ik naar Brussel verhuisde, dat ik meer en meer LGBTQI+ bars ging bezoeken.
Hoe heeft het nachtleven jou beïnvloed?
Toen ik jonger was heeft het nachtleven een grote invloed gehad op mijn ontwikkeling. Zeker als student zit je in een fase waar je veel uitgaat en nieuwe mensen leert kennen. Ik leerde connecties aangaan, op vlak van vriendschap en liefde, maar ook mijn limieten aftasten. Dat is erg waardevol.
Wat heeft het Luikse nachtleven volgens jou nodig om inclusiever te zijn voor LGBTQI+ personen?
Ik denk dat Luik vooral plaatsen nodig heeft waar queer personen zich veilig kunnen voelen, waar we kunnen zijn wie we zijn zonder daar voor veroordeeld te worden, … Ik denk dat iedereen, hoe je je dan ook identificeert, recht heeft op een plek waar je helemaal kan openbloeien. Niet enkel in Luik, trouwens.
Kon jij altijd jezelf zijn tijdens het uitgaan?
Er zijn zeker momenten geweest waarop ik me onveilig voelde, vooral op avonden waarop ik een iets vrouwelijkere uitstraling had. Een man die make-up draagt wordt in de ogen van sommigen niet meer als man aanzien, wat in de ergste gevallen tot verbaal of fysiek geweld leidt. Gelukkig ben ik zelf nooit fysiek aangevallen. Al is de angst dat zoiets kan gebeuren jammer genoeg een gedeeld leed onder veel homo’s.
Je hebt ook enkele jaren in Brussel gewoond, merkte je een groot verschil tussen het aanbod LGBTQI+ friendly feesten daar en in Luik?
Natuurlijk! In het centrum heb je de Kolenmarkt, een wijk vol bars die specifiek gericht zijn op LGBTQI+ personen. In diezelfde wijk vind je ook het Rainbow House van Brussel. Die buurt vormt echt een centrum voor queers. Er komen ook steeds meer en meer bars bij om de nood aan zo’n plekken te vervullen.
Brussel is een grote stad met veel mensen, er zijn bijgevolg meer mensen die tot de LGBTQI+ gemeenschap behoren.
Voelde je je daar dan ook beter?
Dat is moeilijk te zeggen. In de buurt rond de Kolenmarkt, of andere plaatsen die heel erg gericht zijn op LGBTQI+ personen, voelde ik me altijd heel erg veilig. Maar als ik eenmaal iets verder wandelde, keerde de sfeer soms helemaal om. Er is veel agressie, soms zijn er groepjes jongeren die net buiten die buurt mensen opwachten om hen aan te vallen. Dat is misschien de grootste tegenstelling aan uitgaan in Brussel, de plaatsen die gericht zijn op queers zijn heel veilig, maar eens je die plaatsen verlaat is het contrast groot.
Is het volgens jou makkelijker om als jonge queer-persoon op te groeien in een grote stad?
Ik denk dat het sowieso gemakkelijker is als jonge LGBTQI+ persoon om op te groeien in een grote stad. Er zijn gewoon veel meer queer personen te vinden, en je vindt er meer plekken, verenigingen, organisaties die zich richten op LGBTQI+ personen. In een klein dorp is dit moeilijker, iedereen kent jou, misschien ben je de enige persoon die zich uit als queer, … Dat kan snel heel eenzaam aanvoelen.
Wat zijn jouw favoriete bars?
Dat hangt natuurlijk van de stad af. In Brussel heb ik niet persé een specifieke bar waar ik graag heen ga, maar ik houd wel enorm van de buurt rond Sint-Gillis.
Hier in Luik ga ik erg graag naar Kultura, een bar waar ook erg veel tentoonstellingen en andere culturele activiteiten worden gehouden. Hoewel Kultura helemaal niet gericht is op queer personen, is het toch een erg populaire plek.
