Het nieuwe boek genaamd Viva la Vulva, van Antwerpse seksuologen Maxime Brusselaers en Nicky Schelkens ligt in de schappen. Onder de noemer ‘seksdialogen’ willen ze met het boek jonge vrouwen op een interactieve manier bijleren over hun eigen lichaam. ‘We willen de lezers laten stilstaan bij de informatie die ze te lezen krijgen’, vertelt Brusselaers.
Wat is het opzet van het boek?
“Er is in het dagelijkse leven heel veel informatie over seksualiteit beschikbaar. Sex sells, dat weet iedereen. Met Viva la Vulva proberen we die informatie naar het individu toe te trekken. Er bestaan al heel veel boeken over thema’s zoals de menstruatiecyclus, maar hoe kan de lezer haar eigen cyclus beter begrijpen?”
Jullie zijn zelf jong, wat voor nieuwe inzichten brengt dat bij het schrijven van dit boek?
“Toen wij op school kwamen, dachten Nicky en ik dat vulva gewoon een andere term voor vagina was. Dat het om twee verschillende lichaamsdelen ging, was ons op school nooit duidelijk gemaakt. Heel gek eigenlijk, wij zouden een penis bijvoorbeeld nooit een teelbal noemen. Tijdens mijn studies merkte ik dat er erg veel foute informatie over vrouwelijke lichamen en seksualiteit circuleert. Hoeveel vrouwen weten effectief wat er tussen hun benen zit?”
“Het effect van porno is hierbij niet te onderschatten. Veel vrouwen vergelijken hun vulva met die van een ‘pornopoes’, en creëren daardoor onzekerheden en schaamte. Dat kan dan weer in de weg staan van zelfontdekking. Ons boek probeert dat tegen te gaan door doe-opdrachten.”
Het boek bevat dus ook interactieve doe-opdrachten, is dat een goede manier om jullie boodschap over te brengen?
“Al doende leert men. Er is bijvoorbeeld een segment waar lezers hun eigen vaginale afscheiding op een pagina moeten smeren en dat afplakken met tape. Voor sommige lezers is dat een drempel, maar veel mensen weten niet hoe ‘normale’ vaginale afscheiding ruikt of eruitziet. Dan is het ook moeilijk als je bijvoorbeeld last hebt van een schimmelinfectie, iets wat een groot deel van de Belgische vrouwen ooit overkomt. We gebruiken in Viva la Vulva het woord ‘normaal’ dan ook enkel in de medische zin. De doe-opdrachten zorgen ervoor dat lezers echt stilstaan bij de informatie waarover ze lezen.”
Vult dit boek een leegte op in de seksuele opvoeding van jongeren?
“Er is heel veel te doen rond seksuele opvoeding tegenwoordig. Mensen denken dat seksuele opvoeding voor jongeren en kinderen zou leiden tot een ontploffing van seksuele uitdrukking. Dat is niet waar. Seksuele opvoeding kan perfect op maat gemaakt worden. Kleuters bijvoorbeeld, die moet je niet gaan uitleggen wat seks inhoudt. Maar het kan wel nuttig zijn om hen bij te leren over grenzen en toestemming.”
“Over het algemeen is seksuele opvoeding erg beperkt en komt het vaak te laat. Jongeren beginnen tegenwoordig zelfs op negenjarige leeftijd naar porno te kijken. Vele jaren later komt seksuele opvoeding dan aan bod op school, waarbij porno weggelaten wordt. Dan is het al te laat: die kinderen hebben dan al jaren beelden gezien die volgens hen een gezond seksleven voorstellen. Daarmee wil ik niet zeggen dat we porno in de les moeten tonen, absoluut niet, maar lessen over het realisme van porno lijken mij erg belangrijk.”
“Ons boek focust enkel op het soloseks aspect, zoals bijvoorbeeld experimenteren met seksspeeltjes. Voor jongeren die hun eigen lichaam nog moeten ontdekken kan dat te ver gegrepen zijn, maar in de toekomst is het wel een droom om dit door te trekken naar relaties en jongeren.”
