De achttienjarige actrice Laura Bekaert oogst reeds veel succes met haar rol als Anaïs in de populaire serie ‘wtFOCK’. Dat is ook De Jamies, de Vlaamse online video awards, niet ontgaan. Ze nomineerden haar voor de award voor beste rising star van 2023, en ook ‘wtFOCK: Anaïs’ sleepte een nominatie in de wacht binnen de categorie beste online fictie van 2023. “Ik had niet verwacht dat ik zo kwetsbaar kon zijn als andere mensen toekijken.”
Hoe voelde het om te ontdekken dat je genomineerd bent voor de Streamz award voor beste rising star 2023?
Ze hadden mij vorige week vrijdag in een DM gestuurd dat ik genomineerd was. Ik was in het begin heel verward (lacht). In eerste instantie was ik heel neutraal, omdat ik niet goed wist wat er aan de hand was. En dan had ik dat verteld aan een vriendin van mij en tegen mijn zus Brenda, en dan waren die zo van: ‘omg Laura, dat is echt een big deal!’ en dan begon ik de linken te leggen. Toen het doordrong was ik heel blij en heb ik dat direct tegen mijn papa gezegd en de bomma gebeld (lacht).
Hoe voelt de nominatie voor de award voor beste online fictie van 2023 voor ‘wtFOCK: Anaïs’?
Ik voel me echt heel vereerd. Vooral om tussen al die andere series te staan is heel cool. De nominatie alleen al vind ik heel leuk.
Hoe heb je je voorbereid om de rol van Anaïs te vertolken?
Van verschillende mensen heb ik de karakteristieken geobserveerd en vervolgens geanalyseerd hoe die mensen zich gedragen in verschillende situaties. Het karakter Anaïs zelf heb ik geanalyseerd door de dingen die ik over haar wist op te schrijven en dan heb ik verder gezocht in wat verschillende aspecten in haar leven voor haar kunnen betekenen. Anaïs’ ouders zijn gescheiden, zelf is ze heel gestructureerd en haalt ze goede punten. Ze houdt alles bij elkaar, daardoor was de scheiding een triggerpunt voor haar. Haar vriendengroep begrijpt haar niet volledig, dat betekent dat zij zich eigenlijk eenzaam voelt. Zichzelf begrijpt ze ook niet zo goed, ook dat speelt weer mee in haar gedragingen. Haar ‘enig kind-zijn’ maakt haar heel verwend. Omdat zij alle aandacht krijgt thuis en het altijd goed lijkt te doen, komt ze soms ook heel betweterig over of heeft ze het gevoel dat ze volwassener is dan iedereen. Maar doordat haar familie dan uit elkaar valt, raakt ze haar zelfvertrouwen een beetje kwijt.
Waarin lijk je op je personage Anaïs?
We zijn allebei geïnteresseerd in mode, zingen, ukelele spelen en opmaken. Al ben ik zelf niet zo goed in make-up, het personage Anaïs is daar iets beter in (lacht). Dat hebben we hetzelfde, maar qua karakter staat ze verder van mij af. Hoe zij omgaat met bepaalde situaties en hoe Anaïs zichzelf ziet is heel verschillend van hoe ik omga met situaties en hoe ik mezelf zie.
Hoe ben je begonnen met acteren?
Ik keek altijd op naar mensen die in films en series speelden. Via een toneeltje in de lagere school ontdekte ik dan dat ik acteren ook nog eens heel leuk vond. Ik stond er toen helemaal niet bij stil dat ik ooit écht in een serie zou kunnen spelen. Nadat ik had meegedaan met The Voice Kids was ik geïnspireerd om voor een camera te staan. Ik wilde heel graag nog een keer zo’n avontuur meemaken. Als twaalfjarig meisje was ik dan heel de dag door video’s van acteren aan het opzoeken en wat ik allemaal zou moeten doen (lacht).
In ‘wtFOCK’ had je dan je eerste rol te pakken, hoe ben je daar geraakt?
Ik was naar een Q&A van casting directors gegaan, daar werd uitgelegd hoe je gecast zou kunnen worden. Op het einde van die Q&A hebben ze gevraagd of ik mij wilde inschrijven voor een casting en zo ben ik bij wtFOCK terechtgekomen.
Wat vind je het allerleukste aan acteren?
Elke scène is een nieuwe uitdaging. Je leert jezelf vooral op andere manieren bekijken. Omdat je voor een bepaald personage een heel andere kant uit jezelf moet halen, waarvan je soms niet doorhad dat je dat in je had. Soms moet ik bijvoorbeeld super boos zijn en dan denk ik bij mezelf ‘wow, dat had ik zelf niet verwacht van mezelf.’ Of in een andere scène moet ik heel hard huilen. Ik had niet verwacht dat ik zo kwetsbaar kon zijn als andere mensen toekijken. Zo leer je altijd iets nieuws bij.
Is er zo’n specifieke scène die je altijd zal bijblijven?
Er was een scène waar ik moest huilen op de wc op school. In het verhaal had ik mijn diepste punt bereikt. Dat was een heel heftige scène om te filmen. Dat was zo’n moment dat ik schrok van mezelf dat ik dat kon doen. Dat was niet makkelijk.
Hoe heb je je daarop voorbereid?
Ik was heel droevige liedjes aan het luisteren (lacht). En ook tussen de takes door was ik niet aan het lachen of aan het praten of kijken naar mensen. Ik was dan heel eventjes gewoon in mijn eigen bubbel, omdat dat nodig was voor die scène. Ik vond het ook fijn dat iedereen dat respecteerde en zelfs aanmoedigde.
Zijn er projecten buiten ‘wtFOCK’ waar je momenteel aan werkt of waar je naar uitkijkt?
Ik heb al twee projecten opgenomen dit jaar. Allereerst verschijn ik in de serie ‘Billie versus Benjamin’. Het is geen grote rol, maar ik kom er wel een paar keer in voor. En ik vertolk een rol in de langspeelfilm ‘Skiff’ die – ik weet niet exact wanneer – ergens volgend jaar in de cinema komt.
Naast acteren zing je ook, wat zijn daar je toekomstplannen in?
Daar kan ik momenteel nog niets over vertellen. Ik kan wel verklappen dat je daarover vandaag al íets meer te weten kunt komen.
Foto door Laura Bekaert
