In de levendige straten van Schoten voelen we een nieuwe energie opborrelen: jongeren stappen steeds vaker naar voren, vastbesloten om hun stempel te drukken op de politieke wereld. Gemotiveerd door een diepgeworteld verlangen naar verandering en een groeiend gevoel van verantwoordelijkheid, gaan jonge Schotenaren vol passie en vastberadenheid aan de slag om hun eigen wereld te vormen en te verbeteren.
Van de groene paden van Jong Groen tot de politieke idealen van Jong N-VA, en zelfs tot aan het wereldtoneel van internationale solidariteit en mensenrechtenkwesties, is de betrokkenheid van jongeren bij politiek divers en inspirerend. In dit fascinerende project duiken we dieper in het leven van drie opkomende leiders die elk hun gemeenschap vertegenwoordigen en beïnvloeden op verschillende niveaus. Maak kennis met Jelmer, de energieke drijvende kracht achter Jong Groen Schoten, Silke, de ambitieuze voorzitster van Jong N-VA Schoten, en Bas, een student die zich inzet voor Palestijnse rechten als onderdeel van UAntwerp for Palestine.
Deze verhalen getuigen van de groeiende kracht van jonge stemmen in een wereld die snakt naar verandering, en belichamen de hoop en vastberadenheid van een nieuwe generatie die zich inzet voor een rechtvaardigere en inclusievere toekomst.
Jelmer Snoeys (27 jaar, Jong Groen Schoten):
Jong Groen Schoten zet zich sinds kort terug in voor een duurzamer en groener Schoten. Dat gebeurt onder leiding van Jelmer Snoeys, die zes jaar geleden samen met anderen de jongerenpartij nieuw leven inblies. Hij strijdt met Jong Groen voor milieu- en jeugdvriendelijke oplossingen om zoveel mogelijk jongeren te bereiken.
Op welke manier ben jij politiek actief Jelmer?
Zes jaar geleden heb ik samen met Olivier en Harald Jong Groen Schoten opnieuw opgericht. Ik ben momenteel secretaris van Groen Schoten, waar ik verantwoordelijk ben voor het bepalen van de agenda en andere administratieve taken. Daarnaast ben ik ook ondervoorzitter van de jeugdraad, een rol die ik eerder vervulde bij Don Bosco en later via de Raad van Bestuur van Kaddish, het lokale jeugdhuis.
“Ook jongeren moeten hun stempel kunnen drukken op de politiek.”
Hoe is Jong Groen Schoten tot stand gekomen?
Zes jaar geleden hebben we Jong Groen opgericht, maar na de verkiezingen werd Olivier gemeenteraadslid en had hij geen tijd meer voor Jong Groen. Daarnaast verhuisden een aantal andere actieve leden of werden minder betrokken. Harald werd voorzitter van Groen en ik werd secretaris. Nu hebben we gelukkig weer wat meer actieve leden. Brecht en ik vervullen nog steeds een dubbelrol binnen Groen en Jong Groen. In de stad Antwerpen is er minder overlap tussen de jongeren en de volwassen partij, waardoor ze daar een stabielere jongerenorganisatie kunnen handhaven.
Wat doet Jong Groen in Schoten?
We voeren verschillende acties om onze stempel te drukken op de lokale politiek. Ik vind het zelf ook belangrijk om als jongere niet stil te zitten in de politiek. Hoewel onze impact niet zo groot is als die van onze moederpartij Groen, maken we ons sterk voor specifieke projecten. Een goed voorbeeld is het Oud Stort/Wijtschot. Dit gebied, dat de gemeente wil saneren, zien wij liever als een speelbos in plaats van een KMO-zone, zoals de gemeente het na de sanering wil gebruiken. Door een procedurefout loopt dit project helaas vertraging op.
“We richten onze boodschappen specifiek op jongeren.”
Daarnaast heeft de gemeente eindelijk het bos in de Ransuildreef gekocht, een stuk grond dat deels al van de gemeente was. Daar voerde we al lange tijd actie voor. Ook dit willen we ontwikkelen tot een speelbos, maar het project is vertraagd omdat het gebied eerst schoongemaakt moet worden.
Maken jullie meer verschil als jongerenpartij dan bij de moederpartij Groen?
We voeren niet per se andere soorten acties dan Groen zelf, maar we gebruiken wel andere kanalen, zoals sociale media, en richten onze boodschappen meer op jongeren. Dit helpt ons om jongeren beter te bereiken en te betrekken bij onze campagnes. Op die manier hopen we dat we ook jongeren kunnen bereiken die minder voeling hebben met het huidige politieke landschap.
Zijn jullie actiever door de verkiezingen?
We zijn momenteel bezig met campagne voeren voor Brecht, die opkomt voor het Vlaams Parlement. Voorlopig richten we ons vooral op bovenlokale thema’s, omdat we die goed kennen en vaker hebben toegepast in het verleden. Zo hopen we dat we een vertrouwd beeld kunnen creëren en meer vertrouwen kunnen opbouwen bij de kiezers. Desondanks blijft de lokale campagne het belangrijkst voor ons, en de Vlaamse en federale campagnes zijn daar dan ook op gericht.
Silke Kegeleers (28, Jong N-VA Schoten)
Silke is een jonge politica die al een paar jaar ervaring heeft bij de jongerenpartij van N-VA Schoten. Ze deelt graag haar visie, passie en de uitdagingen die ze als jonge politieke leider ervaart. Silke streeft naar een betere toekomst voor Schoten en ver daarbuiten.
Bas Naessens (19, UAntwerp for Palestine)
Bas is een eerstejaars student Geschiedenis aan de Universiteit Antwerpen. In de Agora van de stadscampus heeft hij zijn positie ingenomen, vastberaden om aandacht te vragen voor de banden tussen de universiteit en bepaalde Israëlische instanties. Hij is duidelijk over de reden waarom hij deze bezetting nodig vindt.
Wat is er aan de hand in de Belgische universiteiten?
In België zijn studenten momenteel actief bezig met het bezetten van universiteitscampussen, als onderdeel van een grotere wereldwijde beweging die aan kracht wint. Een centraal punt van zorg voor deze studenten is de samenwerking tussen Belgische academische instellingen en die in Israël. De studenten zijn van mening dat deze samenwerking onvoldoende rekening houdt met de politieke situatie in Israël en Palestina. De studenten pleiten daarom voor een kritische heroverweging van deze banden, met als doel een meer evenwichtige benadering te bevorderen die recht doet aan de complexiteit van het conflict in de regio.
Naast dit aspect van geopolitieke betrokkenheid dringt de studentenbeweging ook aan op dekolonisering en sociale rechtvaardigheid binnen het onderwijs. Ze willen dat hun universiteiten actief deelnemen aan het dekoloniseren van het onderwijs en het curriculum, om een inclusiever en diverser leeromgeving te creëren. Binnen deze beweging wordt ook opgeroepen tot een economische boycot van Israël, waarbij universiteiten worden opgeroepen om geen banden te hebben met Israëlische instellingen, bedrijven of producten. Dit wordt gezien als een vorm van protest tegen het Israëlische beleid ten aanzien van Palestina.
Bovendien tonen veel studenten solidariteit met het Palestijnse volk door de bezetting van campussen te zien als een middel om aandacht te vragen voor de Palestijnse zaak. Door actief deel te nemen aan deze bezettingen, willen ze druk uitoefenen op de Belgische regering en universiteiten om meer actie te ondernemen ten gunste van Palestina. Het is echter belangrijk op te merken dat de beweging verschillende meningen en standpunten omvat, waarbij sommige studenten de bezetting steunen, terwijl anderen kritisch zijn over de impact ervan op het onderwijs en de academische vrijheid.
