Het is de week van de ouderen en daarom laten we ons meenemen op een trip down memory lane. Hoe zag het uitgaansleven er vroeger uit? Natuurlijk helemaal anders dan de wilde feestjes van nu. Gaby (75) en René (73) vertellen hoe ze verliefd zijn geworden door samen de tango te dansen.
“Het bestond niet om als meisje gewoon op café te gaan, je kon enkel gaan dansen op een bal. Dit was vaak op een zondagavond”, vertelt Gaby. “We deden onze wandelschoenen aan en wandelden door het bos van Peutie naar Melsbroek, onze dansschoenen hadden we in een zak bij. Als minderjarige mocht je niet zonder begeleiding binnen, dus ons ma ging altijd mee. Iedereen zag er zo mooi uit: de jongens droegen een kostuum met een mooie das. Ik droeg elke week een andere jurk die ik zelf gemaakt had, steeds met de perfecte naaldhakken eronder.” René voegt er knipogend aan toe dat ze er ook jarretelles onder droeg: “Hoe kan ik dat nu weten?”, lacht hij.
Hij vertelt hoe hij op een bal Gaby ontmoet heeft: “Ik vroeg of ze met mij wou dansen. Ze zei ja en mijn hart was meteen verloren. We dansten de wals, de boogie en de tango. Hierbij deden ze de lichten uit en konden de koppels elkaar kussen.” Gaby vult aan dat het een vereiste was voor alle jongens om te kunnen dansen: “Ik herinner me nog goed dat ik mijn eigen broer dansles gaf. We schoven de keukentafel opzij maar maakten dan meer ruzie dan wat anders. Het was moeilijk maar hij is toch van ’t straat geraakt dankzij mijn lessen.”
‘In onzen tijd he…’
“Disc-jockeys bestonden bij ons nog niet, er was een orkest dat livemuziek speelde. In Melsbroek was dat ‘Piet Storms en de Stormvogels’. Als het kermis was stond er een tent met een DeCap orgel waar je de hele dag kon gaan dansen. Ook op de jaarmarkt gingen de danscafés al om 10u open. We zaten dan van ’s ochtends tot ’s avonds te shaken terwijl onze ouders dachten dat we gewoon op de markt rondliepen.” Gaby herinnert zich ook de keer dat ze tegen haar ouders zei dat ze ging zwemmen maar eigenlijk op café ging met haar vrienden. Ze nam dan speciaal haar badpak mee om het nat te maken onder de kraan. “Uitgaan is nu minder leuk omdat alles mag.”
Money, money, money
Veel geld hadden Gaby en René niet. Ze dronken op voorhand een ‘pellel’ (pale ale) omdat ze op het bal zelf weinig konden uitgeven. De inkom werd betaald door de ouders van de minderjarigen, de rest had een stift op zak om de stempel op hun hand over te tekenen. “Als we met de trein ergens naartoe gingen, hadden we geen tickets. Kwam de conducteur eraan, dan liepen we snel naar een volgende wagon. Als we toch werden tegengehouden toonden we vliegensvlug een luciferdoosje omdat dat dezelfde kleur had als de treintickets. En dan weglopen hé.”
| Colofon | Martha Van den Eede | |
| Interview/tekst |  | Martha Van den Eede |
| Eindredactie tekst |  | Senna Brammer |
| Eindredactie online |  | Thabo Xulu |
