Al vanaf de eerste dagen van het jaar staan de kranten vol ‘Corona-nieuws’. We keken toen allemaal van ver toe hoe de ziekte zich stillaan verspreidde. De eerste patiënten gingen dood aan COVID-19 in China maar Europa werd nog lang niet angstig. Nu het virus ook hier rondsluipt en de overheid ons strenge regels heeft opgelegd, beginnen de Belgen te beven.
We zien er duidelijk nog wel de humor van in, en maar goed ook. Maar tussen alle grapjes zien de meeste mensen nu ook wel de ernst van de situatie in. De dappere burgers die nog buitenkomen doen dat meer en meer met handschoenen aan, of zelfs met mondmaskers op. Er wordt veel eten gehamsterd, ookal raden de autoriteiten het net af. “Er is genoeg voor iedereen!” klinkt het van overal. Wanhopige mensen horen echter enkel wat ze willen, zo blijkt het.
Velen werken nu van thuis uit, maar niet iedereen heeft die luxe. Bus- en tramchauffeurs blijven aan het werk voor denkbeeldige passagiers. De zorgsector doet zijn best om alle patiënten te behandelen maar worstelt tegelijkertijd met een tekort aan materiaal. Mondmaskers worden zoals vroeger gekookt om de bacteriën te doden en daarna weer te gebruiken. Een tekort aan testing kits zorgt dan weel voor onzichtbare patiënten.
Ondanks alle zorgen gaat het leven in België toch gewoon door. Het stralende zonnetje lokt ook veel mensen de natuur weer in. Een wandeling doet wel eens deugd en helpt vooral om niet door te draaien tijdens de ‘lock down’. Gelukkig kunnen we nu wel genieten van de lente die stiekem al eens komt piepen.
