Vorige week werd er nog lacherig gespeculeerd over een mogelijke quarantaine. Velen onder ons lieten vallen dat ze geen verschil zagen met hoe ze anders hun dagen spendeerden, anderen juichten dan weer dat er eindelijk eens wat meer tijd voor zichzelf zou komen.
Nu het effectief zo ver is gekomen wordt er echter alleen nog benadrukt hoe belangrijk het is om verder te gaan zoals voorheen.
Werken doen we van thuis uit en vergaderingen gebeuren voor de webcam. Hoewel de scholen gesloten zijn wordt benadrukt hoe belangrijk het is om de kinderen geen vakantiegevoel te geven, en studenten worden overstelpt met taken om al deze vrijgekomen tijd tot de nok gevuld te krijgen. Creatieve alternatieven schieten overal als paddenstoelen uit de grond en iedereen met toegang tot internet en een webcam organiseert een livestream.
Het is mooi om te zien hoe iedereen de handen in elkaar slaat om de verveling tegen te gaan, maar het is ook een gemiste kans om even stil te staan en na te denken. Een kans die onze planeet wél met open armen ontving, en de resultaten zijn indrukwekkend. In Venetië kleurt het water in de kanalen voor het eerst in jaren weer helder en in China gaat de luchtkwaliteit er harder op vooruit dan tijdens de Olympische Spelen in 2008.
Misschien geen slecht voorbeeld om te volgen. Want geef toe, angstvallig blijven volhouden dat alles zijn normale gangetje moet gaan is ook niet normaal. Ik vraag me af wat ons wel tot stilstand kan brengen…
Fee De Pauw
