We zijn alweer een paar weken in quarantaine, angstgevoel is hier al een beetje afgenomen. Enkel de getallen die we op televisie zien of op de radio horen laten de angst even naar boven komen. Het besef hoeveel mooie mensen we zijn verloren aan dit virus, is zo hoog. Zoveel mensen hebben moeten afscheid nemen van hun dierbaarste. Dat is het ergste, al deze emoties.
Sporten voor geluk
De laatste dagen genieten we van sporten. Een wandeling met de hond, het opstarten van een goede conditie door te gaan joggen, yoga in de tuin en fitness bij u thuis. Sommige waar ikzelf ook onder val, kunnen nog gaan paardrijden. Elke stap dat je buiten zet voel je jou gelukkigere, je bent opgewekter en geniet van de zon. De zon die al elke dag bij ons is, het geluk van de laatste dagen. Het sporten en de zon maken ons gelukkig. Je vindt het geluk in de kleinste dingen, een dag dat je lievelingseten is, het sporten, .. voor iedereen is dit natuurlijk anders.
Sociaal geluk
De nood aan sociaal contact valt bij mij nog redelijk goed mee. Thuis bellen we elke avond met onze vrienden, doen we onnozel en tonen we aan de mensen die we graag hebben dat we ze graag zien. Ik hoor mijn vrienden veel meer. We zijn vooral terug naar elkaar toegegroeid. We hebben niet meer de afstand van het ver uit elkaar wonen, de verschillende scholen en vooral de tijd die we vroeger kwijt waren om aan taken te werken. We hebben tijd om te bellen en een goede planning om toch nog aan school te werken. Ik ben gelukkig nu dat ik mijn verre vrienden terug hoor maar heb nog altijd wel wat angst. Vooral ook vragen zoals wanneer mogen we elkaar terug in het echt zien en belangrijker wanneer is het gedaan?
