De onzekerheid blijft toenemen. Terwijl het cijfermateriaal ons blijft overdonderen, bijna 300 doden begint er toch wel in te hakken, worden de vooruitzichten voor de zomer donkerder. Al zijn de festivals officieel nog niet afgelast, het is wel duidelijk dat een festivalzomer er dit jaar niet inzit. Ook andere leuke plannen vallen in het water. Ik keek, net zoals heel veel anderen, enorm uit naar het EK voetbal deze zomer. Niets leuker dan met z’n allen supporteren voor onze Rode Duivels, alle Belgen achter dezelfde ploeg, goede sfeer en tous ensemble. Niet dus…
Het wordt zo ook moeilijker om het hoofd hoog te houden. 2 weken quarantaine beginnen stilaan zwaar te wegen. De irritaties bij ons thuis gaan over kleine dingen. Ik kan het hen ook niet kwalijk nemen. Het binnenzitten wordt elke dag zwaarder en de onzekerheid helpt er niet bij. Allesbehalve.
Gelukkig zit het weer nog mee. De zon is tegenwoordig een zeer opbeurende factor. Ze zorgt niet alleen voor een goed humeur, ze maakt mijn dagelijkse wandeling ook veel aangenamer. Een wandeling die tegenwoordig een zoektocht is geworden dankzij het leuke beertjes-initiatief. Je weet wel, de beertjes die doorheen gans Vlaanderen voor de raam worden geplaatst als bezigheid voor de kleinsten onder ons. Ik moet zeggen dat het niet alleen een lach op de gezichtjes van de kinderen brengt. Het fleurt ook mijn dag wat op, om te zien hoe solidair mensen zijn. We zitten tenslotte allemaal in hetzelfde schuitje. Tous ensemble.
