De zon schijnt, het is langer licht en nog redelijk warm. Ideaal weer om te gaan… Juist, dat mag niet. Bijna alles wat we van activiteit kunnen bedenken, mogen we niet doen. We moeten gewoon lekker binnen blijven, ‘in ons kot‘.
We kunnen enkel een wandeling maken, maar pas op dat je maar met twee gaat en voldoende afstand houdt of je hebt de politie aan je been. Een leuk uitstapje naar de supermarkt zit er ook nog net in, liefst alleen. Winkelkar ontsmet, handschoenen aan en klaar om je boodschappen bijéén te sprokkelen. “Blijf in uw kot”? Er zijn rijen tot buiten, wachtend om binnen te mogen. En er blijven mensen hun voeten vegen aan de maatregelen: sommigen komen echt nog heel dicht of hoesten er op los. Ik voel me al ongemakkelijk als ik moet hoesten omdat ik me verslik…
Terrasjes doen, neen. Shoppen, neen. Citytripje dan? Ook niet. Alles is gesloten uit voorzorg. Op bezoek bij oma en opa, beter niet. Dan bliijven we maar thuis. Genoeg te doen, toch? Poetsen, klussen, schoolwerk… Of beter nog: nieuwe recepten uitproberen of een hele hoop films kijken. Eindelijk tijd voor alles wat je al heel lang wou doen, maar niet kon door een gigantisch tijdsgebrek. Als het maar niet te snel gaat vervelen.
Het is eigenlijk nog niet zo slecht, die corona-tijd. De hele dag in pyjama luieren in huis, van de zetel naar je bed. Zalig, zo toerist in eigen kot.
