Vlaanderen telt maar liefst 5.500 pleeggezinnen, student Can Dogan werd 13 jaar geleden in een instelling geplaatst tot hij terecht kon bij één van die gezinnen. Het drank- en drugsmisbruik van zijn biologische ouders maakte het onmogelijk voor de jongen om thuis te wonen. Inmiddels verblijft Can bij een alleenstaande pleegouder en vertelt hij hoe de pleegzorg zijn leven beïnvloed heeft.
Stappenplan
“Mijn plaatsing verliep in stappen, ik werd eerst in een instelling geplaatst. Daar komen bepaalde pleegouders een kijkje nemen en kiezen wat voor hen het beste past en wie ze willen nemen. Wat er nog meer bij komt kijken is dat het niet direct gedaan wordt. Eerst worden er bezoekjes gepland, en als het goed verloopt kan de pleegouder en pleegkind beslissen of ze onder één dak willen wonen.”
Verwaarlozing
“Mijn biologische ouders hadden een slecht leven achter de rug omdat drugs en alcohol hun leven overnam. Zij kozen ervoor om mij achter te laten en liever voor de genotsmiddelen te kiezen. Het paar besloot mij in een instelling te plaatsen.
Een nieuw hoofdstuk
“Ik had meteen een klik met mijn pleegouder, daarvoor waren er nog kandidaten maar daar zag ik mezelf niet zitten, en dat voelde ik ook vanuit mijn hart. Er was na een paar pogingen een klik tussen mij en mijn pleegouder. Mijn pleegouder is alleenstaande, zij speelt zowel de mannelijke en vrouwelijke rol, en dat klikte. Je bent klein en zet nog vele stappen tot je uiteindelijk openbloeit, maar het voornaamste is dat ik werd aanvaard zoals ik ben en dat ze mij een goed leventje zou geven.”
