Mocht elke voetbalenthousiasteling een stem mogen uitbrengen op een competitie waar ze de bal voor het eerst willen zien rollen, dan kwam de Duitse Bundesliga ongetwijfeld nooit als eerste uit de bus. Toch ben ik, samen met vele andere sportliefhebbers, de Bondsrepubliek dankbaar dat ze deze onverantwoorde en ietwat elitaire beslissing durfden nemen.
Negatief geteste spelers betreden met fris gekapte haren een leeg stadion terwijl trainers en wisselspelers op hun beurt mondgekapt voor zich uit staren. Het virus trof naast de algemene gezondheid ook de beleving. Zal deze trend zich doorzetten naar andere sectoren die zullen versoepelen? Een ding is zeker: het leven in het postcoronatijdperk zal er helemaal anders uitzien.
Na het aanschouwen van een handvol Bundesliga-wedstrijden werd het me extra duidelijk. Het tijdelijk schorsen van de twaalfde man is nefast voor de sfeer, beleving en passie die sport met zich meebrengt. Je ploeg naar een overwinning schreeuwen bij een 1-1 tussenstand is datgene wat elke voetballiefhebber mist. Een strijd tussen twee kampen krijgt pardoes de emotionele geladenheid van een oefenwedstrijd. Bij gebrek aan beter blijf ik in de tussentijd onderdanig uitkijken naar elke speeldag die de Duitse Bundesliga nog rest.
