INTERVIEW MET KRISTOPHE THIJS
Bewijzen dat je kind nog steeds een beperking heeft, het is de nachtmerrie van duizenden Belgische gezinnen. In het Vlaams regeerakkoord belooft Vlaanderen de wachtlijsten voor hulp aan te pakken. Ook Kristophe Thijs wordt met de problematiek geteisterd. Bij de geboorte van zijn dochtertje Juliette (7) was het meteen duidelijk dat er iets niet pluis zat.
Juliette heeft een ernstige mentale beperking en lijdt ook aan een zware vorm van autisme. “Verstandelijk heeft Juliette nu een leeftijd van 18 maanden.” Onderzoek heeft inmiddels uitgewezen dat ze het maximum van haar capaciteiten heeft bereikt. Toch moet Kristophe elke drie jaar bewijzen dat zijn dochter nog steeds een beperking heeft. “Driejaarlijks krijgen wij een bundel van 30 pagina’s die wij samen met een gespecialiseerde arts moeten invullen. Die arts zegt dan: “Dat staat al in haar dossier dus ik ga dat gewoon overschrijven.” Dat is de realiteit”, aldus Kristophe Thijs.
“Heel veel ouders met een kind met een beperking
zitten tijdens vakanties met hun handen in het haar.”
Op veel financiële hulp kan het gezin ook niet hopen: “Wij hebben sinds de geboorte van onze dochter geen financiële ondersteuning gekregen van het pab-budget.” Het persoonlijke-assistentiebudget dient om personen met een beperking financieel te ondersteunen. Dit terwijl de kosten hoog oplopen. “Wij betalen elke maand vijfhonderd tot zevenhonderd euro om Juliette de juiste therapieën te geven.”
Ook de lange wachtlijsten zorgen voor frustraties. “Eigenlijk hoort Juliette thuis in een multifunctioneel centrum.” Daar krijgen ze naast onderwijs ook aangepaste begeleiding. Dat zou thuis heel wat druk wegnemen, maar het gezin staat al jarenlang op de wachtlijst. “Als Juliette thuis komt dan begint de zorg voor ons pas echt.” Kristophe en zijn vrouw werken allebei voltijds, maar vanaf vijf uur s’avonds tot acht uur s’ochtends valt de zorg van hun dochter op hun schouders. “Heel veel ouders met een kind met een beperking zitten tijdens vakanties met hun handen in het haar.”
“Een handicap geneest niet. Zo eenvoudig is dat.”
Daarom heeft Kristophe een vzw opgericht, Give Us A Break. “Wij hebben geprobeerd om van die nood een deugd te maken.” Give Us A Break organiseert elke vakantie opvangkampen voor kinderen met een beperking. “Ongeacht welke beperking dat is. Dat is uniek in België’, vertelt Kristophe.
Dit alles speelde mee toen Kristophe dinsdag 29 september het volgende postte op Twitter:
“Die tweet is naar de maatschappij gericht.” Kristophe kreeg ook veel reacties van andere ouders. “Ik vind het in ons land te gek voor woorden dat je je handicap elke drie jaar moet bewijzen. Want een handicap geneest niet. Zo eenvoudig is dat.”
