Een stageplaats vinden was voor mij niet de meest evidente taak, maar wat ben ik blij dat dit pareltje me nog lag op te wachten. 9 weken lang maakte ik deel uit van het productiehuis 100.000Volts. Niet als stagiair, want zo voelde het niet, maar als collega. Ik zette m’n beste beentje voor en dat werd ook beloond met heel goede feedback. Als kers op de taart heb ik de mogelijkheid hier deze zomer vakantiewerk te doen. Zo blijf ik in het team en hoef ik het programma nog niet meteen uit handen te geven.
Mijn eerste dag
Mijn eerste dag startte meteen op verplaatsing. Hasselt it was. ‘s Morgensvroeg werd ik opgehaald door Antje, de producer in het productiehuis. Ruim te vroeg kwamen we aan en dat maakte dat m’n allereerste dag begon met een warme chocomelk op een gezellig terras in de ochtendzon. Hasselt is één van de drie locaties die zullen gebruikt worden als kabinet locatie voor het programma. We bezochten dus een locatie om te zien of die geschikt was. Eens het daar was afgerond, reden we naar Antwerpen, waar het bureau zich bevindt. Daar ontmoette ik enkele andere collega’s en m’n stagebegeleidster An, niet onbelangrijk. Het is maar een klein productiehuis, waardoor ik geen tienallen eerste ontmoetingen had. Een man of vijf, zes was het gemiddelde van de aanwezigen per dag. Zo hing er telkens een heel familiale sfeer. Er werd me in geuren en kleuren nog eens uitgelegd wat voor programma we gaan maken en de taken werden verdeeld. De research begon en zo had ik een drukke maar fijne eerste stagedag.
Mijn eerste publicatie
Wel, die is er niet. Als je bij een productiehuis stage doet, zijn dat vooral taken. Een nieuw programma vergt veel inspanning qua voorbereidingen, verspreid over verschillende maanden. Het is dus nog even afwachten tot het voorjaar van 2024 wanneer jullie kunnen zien waar ik me deze 9 weken mee bezig hield.
Een bijzondere ontmoeting
Bij een bijzondere ontmoeting in de mediawereld denk ik meteen aan een ontmoeting met een bv. Die was er, namelijk Britt Van Marsenille. Beter bekend als die van Factcheckers en ook van Ketnet lang lang geleden. Zij is de host voor het nieuwe programma. Toen ze voor de eerste keer langs kwam op de redactie, had ik niet eens zo’n stress gevoel. Ze had zo’n rust over haar heen, geen chique dingen of streken wat het erg aangenaam en relaxed maakte. Een babbeltje met haar was dan ook heel gemakkelijk. Het was die week ook mijn verjaardag waarbij ze me tot twee keer toe een fijne verjaardag wenste.
Een andere bijzondere ontmoeting was die met de beste, zo noemen we hem allemaal, monteur van het productiehuis, Tomas. Vanaf de eerste babbel gaf hij me het gevoel alsof ik er altijd al was. Ik was meteen een collega en geen stagiair. Ik wilde tijdens m’n stage zo veel mogelijk verschillende dingen doen, dus vroeg ik of ik eens mocht meevolgen met hem tijdens de montage van het programma Ambulance 24/7. Het is gek hoe snel hij dat deed met dat speciale monteer-toetsenbord. Verder kreeg ik geregeld een knipoog en konden we over van alles babbelen wat mij nog meer bevestigde dat ik op mijn plaats zat.
Helaas is hij twee weken geleden plots overleden. Het raakt ons allemaal heel hard en de leegte is enorm. Dat is niet wat je standaard meemaakt op je stage, maar zo iets voorspel je niet. Hij wordt heel hard gemist en ik heb nog steeds heel veel sympathie voor hem, zoals altijd ervoor. Ook al was de periode van samenwerken van korte duur, ik had en heb hem nog steeds graag.
Veel geleerd
Als onwetende en onopgeleide programmamaker was dit heel onbekend terrein. Ik begon echt van nul. Zo leerde ik bij over hoe zo’n productiehuis juist in elkaar zat, hoe een programma wordt opgestart, welke moeilijkheden daar bij komen kijken, hoe je mensen probeert overtuigen zonder af te schrikken, hoe je interviews af neemt met mensen die een bijzonder interessant en boeiend verhaal te vertellen hebben, hoe je mensen selecteert of ze al dan niet goed zijn voor het programma, hoe je opnamedagen in goede banen leidt… En nog zoveel meer. Dit is nog maar een greep uit wat ik allemaal deed en leerde. Het was echt de moeite.
Anekdote
In mijn laatste week vertelde m’n stagebegeleidster aan een collega op de bureau dat het bijna m’n laatste dag was. Die collega viel wat uit de lucht en vroeg me nog me waarom ik zo snel al weer weg ga. Waarop ik reageerde dat ik stage loop en dat dat maar voor 9 weken is. Ze stond echt even met haar mond vol tanden en ze wist dus tot dat moment niet dat ik geen ‘echte collega’ was, maar een stagiair. Dat was een mega compliment dus.
Oeps foutje
Gelukkig ben ik geen grote flaters begaan. Één keertje stuurde ik een mevrouw een mail met wat meer uitleg van het programma en met de vraag of ze een interessant verhaal had dat we zouden kunnen gebruiken. Dat vatte ze niet zo goed op. Ze raakte in paniek door de plotse vraag waardoor m’n stagebegeleidster het even overnam, haar opbelde en geruststelde. Ik was zelf ook even geschrokken, maar werd meteen gerustgesteld dat het helemaal niets erg was, gelukkig!
Nog een laatste toevoeging: als je een stageplaats zoekt waar je meteen heel veel mag doen en het je absoluut niet kwalijk wordt genomen fouten te maken, dan ben je hier echt aan het juiste adres! Hoe vaak ik het zinnetje ‘Probeer maar, wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat ze nee zeggen of de telefoon ingooien.’ heb gehoord, is ontelbaar en dat stelde me ook op m’n gemak om echte te durven.
