Europa volgt vaak de trends en ontwikkelingen van de Verenigde Staten, bijna als een jonger broertje. Op sportief gebied is er echter een duidelijke kloof tussen beide continenten. In België, en breder in Europa, zijn de typisch Amerikaanse sporten nauwelijks populair. Neem bijvoorbeeld lacrosse en honkbal, een van de grootste sporten in Amerika, die hier slechts enkele volgers hebben. Toch bestaat er binnen deze gemeenschappen een sterke wens om de sport groter en bekender te maken.
“We willen wel maar kunnen niet”: Baseball in België geraakt niet op hoger niveau
Baseball is een wereldbekende sport die ook in België gespeeld wordt, maar daarmee is het ook gezegd. Het niveau van onze Belgische clubs op wereldtoneel is niet veel waard. Volgens Steve Dielen, tweede coach van ons nationale softbalteam (variant op Baseball), ligt dat aan het gebrek aan steun van de overheid en investeringen van buitenaf.
Hoe groot Baseball op wereldniveau dan wel niet mag zijn, hier in België staat het toch maar op een laag pitje. De ultra-Amerikaanse sport is al sinds de Tweede Wereldoorlog geïntroduceerd in ons land, maar echt groot is het hier nooit geworden. Dat komt volgens Steve Dielen omdat er gewoonweg geen geld is om groter te worden. In een interview vertelt Dielen hoe de gemiddelde club maar 1 veld heeft waar alles op moet gebeuren: trainen, wedstrijden spelen en toernooien organiseren. “Op die manier dwing je een club klein te blijven”, aldus Steve Dielen.
Niet voor iedereen
Baseball is best een dure sport. Voor een volledige uitrusting met bat en handschoen zit je gemakkelijk aan 1.000 euro per seizoen. In combinatie met de enorm ver gelegen uitmatchen die gespeeld moeten worden, is het niet voor iedereen weggelegd om baseball te spelen. Als oplossing nu worden er veel spelers van ver weg of zelfs het buitenland gehaald om in onze lokale clubs te komen spelen. Maar ook dit kost op zijn beurt weer bakken met geld.
Nederlandse clubs
Dielen vindt dat er meer geld moet vrijgemaakt worden om de sport aantrekkelijker te maken bij het grote publiek en zo ook externe investeerders te lokken. “Dit gebeurt bij onze noorderburen, volgens Dielen blijkt dat te werken: “in Nederland, gebeurt dat wel. Daar is een veel hoger niveau dan hier bij ons. Daar wordt meer geïnvesteerd in terreinen, jong talent en het aantrekkelijk maken van de sport.”
“Een gebrek aan talent is het ook niet. Er loopt genoeg talent rond maar Belgische clubs zijn niet in staat om ze door te ontwikkelen en ze bij de club te houden. Ik betreur deze situatie omdat ik onze sterspelers keer op keer zie vertrekken naar Nederlandse clubs.”
Ambitie
Bij Ambitie ligt het probleem ook niet vertelt Dielen: “Er zijn genoeg clubs die er alles aan doen om te groeien en beter en beter te worden. Spijtig genoeg stoten ze telkens tegen een glazen plafond dat niet te doorbreken valt zonder geld. We willen wel, maar kunnen niet.”
Instroom
Hoe beginnen mensen nu juist Baseball te spelen? Volgens Steve Dielen komt de grootste instroom van nieuwe honkbalspelers voort uit initiatiedagen. Tijdens deze evenementen kunnen deelnemers de sport ontdekken en uitproberen, wat vaak leidt tot een aantal enthousiaste nieuwkomers. Deze initiatiedagen zijn cruciaal voor de promotie en populariteit van honkbal in België, doordat ze mensen de kans bieden om op een laagdrempelige manier kennis te maken met de sport.
Lacrosse
Lacrosse, de snelle en dynamische teamsport, wint gestaag aan populariteit buiten zijn traditionele Noord-Amerikaanse bakermat. Met een kleine rubberen bal en lange stokken, de “crosse”, proberen spelers de bal in het doel van de tegenstander te krijgen door te passen, vangen en rennen. Deze sport, die snelheid, behendigheid en strategie vereist, wordt gespeeld op een veld dat vergelijkbaar is met een voetbalveld.
“Heel toevallig eigenlijk”: zo ontstond lacrosse In België
Baseball zou volgens velen overgekomen zijn met Amerikaanse soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is dus al een hele tijd in België wat het ook een welbekende sport maakt bij ons Belgen. Alhoewel het niet veel gespeeld wordt, kent iedereen de sport en hoe het ineen zit. Dit is bij lacrosse een ander verhaal. Lacrosse bestaat in Noord-Amerika al sinds 1867, toch zag je het voor 2009 niet bij ons in België. Daarvoor hebben we de broers De Smet te danken.
Dankzij de passie en inzet van de broers Kevin en Kristof De Smet is die onbekendheid aan het veranderen. Met de oprichting van de eerste Belgische lacrosse club, de Red Rhinos, en de ontwikkeling van een nationale competitie, hebben zij deze dynamische sport in België op de kaart gezet.
De ontdekking van lacrosse door de De Smet-broers was eerder toevallig. “Heel toevallig eigenlijk op Eurosport eens gezien,” vertelt Kristof. “Vroeger kon je nog Eurosport op de kabel bekijken en toen kwam er een wereldkampioenschap lacrosse op tv, ik heb zo’n match gezien en dat leek me heel hard op ijshockey.” Als grote ijshockeyfans zagen ze meteen de overeenkomsten, maar ook de mogelijkheden. “Ik kon niet goed schaatsen, dus ijshockey was geen optie. Dan zag ik lacrosse toen ik negentien, twintig jaar was. Ik dacht, daar moeten we iets mee doen.”
Red Rhinos
Geïnspireerd door hun nieuwe ontdekking, namen de broers contact op met de Europese Lacrosse Bond. Ze kregen al snel ondersteuning van een development manager, wat resulteerde in de oprichting van de eerste Belgische lacrosse club, Red Rhinos. Het aantrekken van nieuwe leden ging vrij vlot dankzij hun vrienden. “We hebben het voordeel dat we een redelijk sociale kring hebben door ons jeugdwerk. Daar Hebben wij ook heel veel kameraden en die hebben we een beetje getriggerd om mee te doen.”
Binnen een half jaar na de oprichting van de Red Rhinos was er al interesse vanuit Gent, en zo ontstond de tweede Belgische lacrosse club. “Er waren mensen van Gent geïnteresseerd. Die zijn ook bij ons komen spelen. Na een half jaar begonnen we er gewoon aan. Toen waren er ineens twee clubs in België en dan speelden we altijd wedstrijden tegen elkaar,” zegt Kristof.
Een Nationale Federatie
De groei van lacrosse in België vroeg om een meer gestructureerde aanpak, en dus besloten Kevin en Kristof een nationale federatie op te richten. “We werden gedwongen eigenlijk om een federatie op te starten,” legt Kevin uit. Samen met enkele enthousiastelingen hebben ze de Belgische Lacrosse Federatie opgezet. Hun inspanningen waren succesvol: naast Gent en Antwerpen ontstonden er ook clubs in Buggenhout en in het Franstalige deel van ons land.
Ondanks de groei blijft het een uitdaging om lacrosse in België als amateursport levendig te houden. “Het zijn allemaal amateurs natuurlijk,” zegt Kevin. “Het moment dat bepaalde mensen geen federatie niet meer willen leiden, er geen refs niet meer willen fluiten of wat dan ook, dat kan altijd komen. Je hebt altijd trekkers nodig.”
Toch blijven de broers optimistisch en ambitieus over de toekomst van lacrosse in België. Ze dromen van een Vlaamse en Waalse competitie met play-offs, net zoals in Amerika, en hopen dat lacrosse in België blijft groeien en bloeien. Met hun onophoudelijke inzet hebben Kevin en Kristof De Smet niet alleen een nieuwe sport naar België gebracht, maar ook een gepassioneerde gemeenschap opgebouwd.
