Pieter Huyberechts, journalist bij Het Nieuwsblad, besloot om zich vast te bijten in de kwestie-Sanda Dia. Hij schreef een boek met daarin getuigenissen van familie en vrienden van Sanda Dia, maar ook van enkele Reuzegommers. “Iedere student had Sanda kunnen zijn” concludeert Pieter Huyberechts.
Waarom heeft u het boek geschreven?
“Ik vond dat er de voorbije jaren heel veel over geschreven was, maar het was tijd om de volledige puzzel te leggen. Met dit boek breng ik ook hommage aan Sanda Dia, wie hij was en waar hij voor stond. Ik wou in kaart brengen wat er tijdens die studentendoop nu precies is gebeurd, en hoe Sanda Dia bij Reuzegom is beland”.
Wat hoopt u te bereiken met dit boek?
“Ik hoop dat iedere student die zich wil laten dopen of een doop organiseert, de reflex heeft om voordien eens aan Sanda Dia te denken. Dat hij of zij zich afvraagt waar de grens ligt voor zichzelf. Misschien kan het boek ook bijdragen tot het einde van sadistische studentendopen in België. Dan is mijn missie geslaagd”.
Hoe kijkt u sinds de dood van Sanda Dia tegenover studentendopen?
“Ik had er al totaal geen affiniteit mee, maar ik had wel de gedachte dat het voor sommigen plezierig kon zijn. Stel, je komt in een nieuwe universiteitsstad en je hebt nog niet veel vrienden, is het een makkelijke manier om vrienden te maken. Maar het verhaal van Sanda Dia is zo gortig, sadistisch en haast barbaars dat mijn blik op studentendopen wel veranderd is. Ik ben zelf vader van twee zonen. Als ze mij morgen vertellen dat ze in een studentenvereniging gaan, dan ga ik voorstellen dat ze daar rustig over nadenken en dat ze mijn boek moeten lezen”.
Heeft u het gevoel dat u bent veranderd tijdens het schrijven van het boek?
“Het heeft mij veranderd. Ik heb mij in dat dossier verdiept en ik heb de familie heel goed leren kennen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt hoe familieleden van een slachtoffer die voor een rechtszaak staan dag na dag getroffen blijven. De mentale en psychische schade voor die familieleden is na 3 jaar nog steeds enorm”.
Hoeveel moeite en tijd heeft het boek gekost?
“Ik was aanwezig op de begrafenis van Sanda Dia, en ik werd toen getriggerd, omdat het woord Reuzengom daar niet viel. Dat was zeer vreemd. De basiliek zat stampvol, maar er was niemand aanwezig van Reuzengom. Nochtans waren dat toch ook Sanda’s vrienden? In oktober 2020 hebben we besloten om het boek te schrijven en in december is het boek uitgekomen”.
Was het mentaal zwaar?
“Het is een boek dat aan mijn ribben blijft kleven. Het was emotioneel. Je voelt zowel het leed van de familie, maar ook de details van hetgeen wat er tijdens die doop gebeurd is. Dat is schokkend. ’s Avonds heb je geen zin om te eten nadat je alles hebt gelezen”.
Ik las wel dat er 4400 studenten zich hadden aangemeld voor het e-book. Had u zelf zo’n succes verwacht?
“Totaal niet. Ik zat met de gedachte dat de studenten niet geïnteresseerd zouden zijn om een boek te lezen. Het is een waanzinnige overrompeling. Ok, het is gratis, maar je voelt dat het leeft en dat het maatschappelijk een belangrijk thema is. Niet enkel de studentendopen, maar ook de raciale kwestie die er al dan niet mogelijks speelde. Het had iedere student kunnen zijn, iedereen had Sanda kunnen zijn”.
Mikt u ook op andere lezers dan studenten?
“Ik wil dat iedereen het boek leest. Het gaat over de geschiedenis van studentenclubs in binnen-en buitenland. Het is niet specifiek naar studenten gericht, maar ik kan mij wel voorstellen dat studenten net iets meer getriggerd zijn omdat velen onder hen de cultuur van studentendopen wel (her)kennen. Het gaat ook over een jonge gast, niet over een bejaarde in een bejaardentehuis. Het gaat over een dynamische kerel die gaat studeren. Dat ligt in het vaarwater van de studenten”.
