Naam: Laureen Deberdt
Leeftijd: 24
Job: Nur Concept store
Laureen begon drie jaar geleden aan de AP Hogeschool. Ze wilde graag een richting uitgaan waar ze bezig kon zijn met mensen, maar door haar ijver en harde werken, botste ze vaak op een grens die haar verplichtte om het rustiger aan te doen. Nu, drie jaar later, verkoopt ze artisanale luxeproducten uit Marokko in haar eigen winkel en vertelt ze graag over het avontuur dat hier naartoe leidde.
Waarom heb je drie jaar geleden gekozen voor journalistiek?
“Ik was eerst aan het twijfelen tussen Communicatiemanagement en Journalistiek, heel cliché. Journalistiek sprak mij uiteindelijk toch meer aan. Zeker lifestyle sprak me enorm aan en ook het humane dat vaak terugkomt in journalistiek was iets dat me erg interesseerde. Je kan er ook enorm veel richtingen mee uit door de variatie die het vak heeft, daarom heb ik voor Journalistiek gekozen.”
Wat was de reden dat je met journalistiek stopte?
“Ik ga altijd ergens volledig voor en op een gegeven moment ben ik té vlijtig geweest. Door niet op tijd naar m’n lichaam te luisteren, heb ik daar een burn-out aan overgehouden. Toch probeerde ik een paar keer om opnieuw te starten, maar telkens ging ik weer over die grens. Ik moest voor een lange periode thuisblijven. Toen kwam de overname van een winkel op m’n pad en is alles veranderd.”
Ondertussen heb je een eigen winkel, hoe is dat allemaal verlopen?
“Ik heb een tijdje thuis gezeten en dan is het allemaal stilletjes aan op mijn pad gekomen. Ik ging eerst een overname doen, maar die is niet doorgegaan. Maar ik had al zoveel zaken in orde gebracht, dat het jammer was geweest als ik daar gewoon was gestopt. Dus ik ben op zoek gegaan naar een pand en van het één kwam het ander.”
Hoe loopt de winkel momenteel?
“Ik mag zeker niet klagen. Het is het eerste jaar, dus qua omzet ben ik er zeker nog niet, maar de reacties zijn zo positief. We staan met onze producten in Wonen Landelijke Stijl, binnenkort in Stijlvol Wonen en Libelle Lekker. Al die boekjes geven een beetje bevestiging dat je goed bezig bent, dat de mensen het product graag hebben. Want ik moet toegeven, ik heb op gebied van mijn cijfers ook wel al in een dipje gezeten. Je zit met een put, je geeft geld uit vooraleer je geld verdient. Ook al heb je succes, het is moeilijk om uit de kosten te raken, want die put is in het begin zo enorm diep.”
Levert dat veel stress op?
“Nee, ik amuseer mij vandaag en moet me momenteel nog geen zorgen maken over geld. Ik heb er ook alle vertrouwen in dat de winkel zal draaien tegen de tijd dat het echt nodig is.”
Je biedt ook online je producten aan?
“Ja, al is dat nog heel beperkt. Het is vooral om de mensen te tonen welke producten er in de winkel zijn en dat ze daar gewoon online al eens naar kunnen kijken. Ik wil het online concept zeker uitbreiden, want stad Antwerpen gaat in de toekomst moeilijker bereikbaar zijn met de auto. Mensen die nu de winkel al bezocht hebben en die weten wie erin staat en die al een beetje vertrouwen hebben, gaan in de toekomst makkelijker online bestellen. Voor mensen die de winkel niet kennen, zal het wat lastiger zijn. Het is ook een moeilijk product om te verkopen online, maar de mensen die de winkel kennen, gaan dat misschien wel doen. Dus het online platform is vooral voor mensen die de winkel al kennen en ook in de toekomst nog producten willen kopen. Als ze dan geen zin meer hebben om naar Antwerpen te komen, bestellen ze gewoon online.”
Je hebt op jonge leeftijd een zaak gestart, wie kan je uit dat verhaal niet wegdenken?
“Mijn mama (lacht). Mijn zus ook, maar mijn mama is wel de persoon die ik niet zou kunnen missen. En natuurlijk ook mijn contactpersonen in Marokko, want om alleen naar daar te gaan en te onderhandelen, dat zou ik niet zien zitten. Ik heb echt wel die tussenpersonen nodig, die mij overal meepakken op de mobilette, want ik zou er van mijn leven niet zelf op een brommer kruipen, daar ben ik net niet avontuurlijk genoeg voor (lacht). En ook bepaalde vrienden, of gewoon in het algemeen de mensen die vertrouwen hebben in de hele zaak. Want soms denk ik wel ‘misschien was het toch allemaal een beetje te impulsief of te risky’.”
Je hebt er ook specifiek voor gekozen om richting de Marokkaanse stijl te gaan, komt dat door je Marokkaanse roots?
“Ja, maar het is hier een mélange van vanalles en nog wat. De winkel heeft wel een oosterse vibe, maar mijn bedoeling was om de mensen te laten zien dat je dat makkelijk kan verwerken in een Westers interieur, dat de Oosterse cultuur niet allemaal chingel changel en waterpijpen is. Ik heb altijd al een passie gehad voor tapijten, dat zal misschien ook een beetje in mijn genen zitten. Het is echt al van mijn vijftiende dat ik tapijten geweldig vind en daar ben ik nu dan ook enorm mee bezig. En het geweldige is ook dat het allemaal artisanaal is, handgemaakt, en dat is gewoon top. En in Marokko is het ook, je hebt een idee in je hoofd, je komt er buiten en je vindt een plek waar je het kan laten maken. Dat is hier al een pak moeilijker, of het kost stukken van mensen.”
Dus elk stuk is uniek?
“Jazeker. Het is ook allemaal niet perfect, het ene is wat schever dan het andere, maar dat heeft ook allemaal z’n charme. En het is ook leuk om te weten wie het gemaakt heeft, dat geeft wel een meerwaarde aan je spullen.”
En die connecties in Marokko, hoe heb je die gelegd?
“Dat is allemaal via via gegaan, ik heb er eigelijk niet echt een uitleg voor. Het is op mijn pad gekomen en ik beschouw het allemaal een beetje als een klein wondertje. Soms heb je maar één juist persoon nodig en dan ben je vertrokken. En dat is ook wel heel belangrijk daar, want je wil daar niet bij de verkeerde persoon terecht komen.”
Hoe bedoel je?
“Als je daar met geld rondloopt, dan wil je natuurlijk wel een vertrouwenspersoon dat je ook echt kan vertrouwen. Want je betaalt alles op voorhand, voor je je spullen effectief krijgt. Je betaalt cash, dat is zonder papieren, zonder bewijs, want de facturen daar zijn handgeschreven briefjes met een stempel ‘artisanal’ op, dus je moet wel zien dat je bij de juiste persoon terecht komt.”
Heb je nog advies voor beginnende jonge ondernemers?
“Zie gewoon dat je genoeg kapitaal achter je hebt staan, want je kan beginnen met een startkapitaal, maar er komt zoveel meer bij kijken en de rekeningen lopen echt op. Het zou stom zijn als je na je eerste jaar moet stoppen, omdat je niet genoeg geld achter je hebt staan. Het kan zijn dat je zaak de eerste twee jaar geen succes heeft, maar dan ineens wel en dan zou het stom zijn dat je al in dat eerste jaar moet stoppen, puur omdat het kapitaal op is. Tegenwoordig denken mensen: ‘kom, we starten een zaak en het moet direct boomen en alles moet direct succes hebben’. Dat is niet altijd mogelijk, want het hangt ook van je product af. Honger hebben mensen altijd, maar ik verkoop luxeproducten en dat is iets dat mensen pas kopen als ze een beetje overschot hebben. Dus het kan wel wat tijd in beslag nemen eer dat je begint te verkopen. En een win-win lening is echt ideaal, als je dat met je mama of papa kunt doen. Want het geld komt gewoon terug bij jullie en je bent het niet verloren aan een bank. En moest het echt grandioos fout lopen, dan kan je het nog regelen onder familie.”
