De afgelopen dagen waren één grote frustratie. Voor mij begon dat gevoel woensdagnamiddag, toen onze klas te horen kreeg dat we niet meer mochten vertrekken voor het project City Journalism. Niet zo veel later stonden de sociale media vol met berichten over het coronavirus. Grote evenementen werden één voor één gecanceld. En daar begon de frustratie voor sport- en muziekliefhebbers. De matchen en concerten, waar ze al maanden naar uitkeken, gingen plots niet meer door. De vraag die ik het meeste heb zien voorbijkomen op Facebook was: “wordt het evenement uitgesteld of krijgen we ons geld terug?” Als concertfreak, met vijf geplande concerten in de komende twee maanden, vroeg ik me exact hetzelfde af.
Zaterdagochtend begon de frustratie te stijgen bij de grote massa. Opnieuw stonden alle sociale media vol met berichten. Maar deze keer waren het boze tweets over de honderden mensen die vrijdagavond zo nodig nog een laatste pint moesten drinken op café. “Onverantwoord en egoïstisch”, klonk het langs alle kanten.
Jarige mensen, met het verstand op de juiste plaats, cancelden hun plannen. Terwijl mensen, bij wie de ernst van de zaak nog altijd niet doordrong, bleven afspreken met vrienden. Ik was één van die jarige mensen, die al haar plannen cancelde. Toen ik zag dat mensen die niets te vieren hadden, bleven doen wat ze anders ook zouden doen, was ik enorm teleurgesteld en in de war. “Zijn mensen nu echt zo egoïstisch of houd ik me te strikt aan te regels”, vroeg ik mezelf af.
Gelukkig kan ik dagelijks mijn stoom afblazen met een wandeling in de prachtige Kempen. Wandelen is een nieuwe uitlaatklep geworden voor velen. Op deze manier kunnen we de opgebouwde stress even loslaten en tot rust komen. (JG)
