De ervaringen die ik in deze periode heb meegemaakt spelen zich voornamelijk achter mijn bureau af. Ik skype de hele dag door met vrienden. Terwijl we een videospel spelen bespreken we de nieuwste feiten. Het is leuk om met mijn vrienden te spreken. Ik moet eerlijk toegeven dat een dag in quarantaine weinig verschilt van een gewone vakantiedag. Een gewone vakantiedag met het zwaard van Damocles boven mijn hoofd weliswaar. Uitslapen tot de noen ontbijten en middageten in één klap en dan mijn vrienden opbellen en een spelletje spelen, zalig. Maar toch blijft er steeds een akelig gevoel in het achterhoofd hangen. Je hoort het nieuws, 475 doden op een dag in Italië. Zouden wij de volgende zijn?
Tijdens een skypegesprek stelde een vriend zich de vraag hoe de astronauten in het ISS zich zouden voelen bij deze situatie. Volgens hem bevonden de ruimtevaarders zich op de gekste positie op dit moment. Eerst moest ik er om lachen maar als ik er meer over nadenk voel ik me ook meer en meer een astronaut in het ISS. In mijn kamer, ver weg van alle miserie, kan ik de wereld slechts via mijn laptop of de radio beschouwen. Misschien voelt het zo om een ruimtevaarder te zijn. Alleen zullen ze daar in het ISS wel een mooier uitzicht hebben…
