Als je mij voor mijn stage had verteld dat ik wekelijks voor de camera zou staan dan had ik gezegd, no way. En toch 9 weken later, vond ik dat het leukste om te doen. Ik ben uit mijn comfortzone gestapt, ik heb met mensen gesproken waar ik normaal nooit mee zou spreken en ik heb heel veel bijgeleerd over voetbal, ook al kan het mij nog altijd geen moer schelen.
Mijn eerste dag
Mijn eerste dag verliep vrij vlot. Ik woonde de redactievergadering bij en werd een computer aangewezen. Mijn eerste dag bestond vooral uit mij in te loggen op de computer en al de websites die nodig zijn. Wouter, mijn andere stagebegeleider legde me uit wat er concreet verwacht werd van mij. Ik zou in de eerste weken gepubliceerde artikelen voorzien van een video. In die video wordt de inhoud van het artikel kort uitgelegd aan de hand van stockbeelden of zelfgemaakte beelden met een korte tekst. Ik logde in op Reuters, Getty en Belga Images en ging aan de slag. Ik maakte kennis met de andere stagiaires Ellen en Louis en om 17u was mijn werkdag al gedaan. Viel al bij al goed mee!
Mijn eerste publicatie
Mijn eerste echte publicatie vond plaats in het midden van mijn stage. Naar de aanloop van de Champions league play-offs moest ik op stap gaan om een videoreportage te maken over de RAFC voetbal fans. Mijn stagebegeleider, Kris Hossey, gaf mij de volledige vrijheid om dit project aan te pakken en uit te werken. Na wat research over de voetbalclub vertrok ik samen met mijn stagegenoot Louis richting het Bosuilstadion in Deurne Noord. Na het opnemen van een korte intro voor het stadion trok ik naar een aantal supporters cafés. Deze opdracht was een fijne ervaring omdat ik in cafés ben gekomen waar ik normaal geen voet binnen zou zetten en mensen heb ontmoet die mij een andere kijk op voetbal hebben gegeven. Het waren stuk voor stuk fijne interviews van hele blije en verwachtingsvolle mensen. Mijn begeleider was tevreden met einderesultaat.
Een bijzondere ontmoeting
De voetbalgekte hield niet op tijdens mijn stageperiode. De dag nadat Antwerp de landstitel had gewonnen werden er veel feestelijkheden georganiseerd. Mijn stagegenoten Ellen en Louis werden op pad gestuurd om hierrond een artikel te schrijven, ik heb mezelf aangeboden om hiervan beelden te maken. Met z’n drietjes trokken we richting Deurne om daar de feestvreugde op te snuiven. Na enkele interviews met cafébazen gingen we richting districtshuis waar de Antwerp spelers begonnen met hun tour door Antwerpen om te eindigen op de Grote Markt. De spelers kwamen aan per bus en de media was volop aanwezig. Samen met Louis hebben we ons tussen de massa gewrongen om met de spelers te kunnen babbelen. Met mijn micro in de aanslag ben ik er in geslaagd om een aantal spelers een aantal pertinente vragen te stellen. Ook al ben ik niet geïnteresseerd in voetbal, was het nog altijd speciaal om de Antwerp spelers te kunnen interviewen en deel uit te maken van dit speciale moment in de voetbalgeschiedenis van Antwerpen. Ook het feit dat we erin geslaagd waren om een aantal voetballers te interviewen gaf enorm veel voldoening
Veel geleerd
Wat ik tijdens mijn stage heb geleerd is om altijd buiten je comfortzone te treden. In week twee vroeg mijn stagebegeleider om verslag uit te brengen over de Ten Miles. Camera interviews, beelden die zouden verschijnen op de live uitzending op de GVA website. Hiernaast zou ik ook op TikTok verschijnen met mijn collega Deniz. Ik wou eerst weigeren, voor de camera staan, mensen interviewen, mezelf zien op beeld zien, dat zijn dingen die ik helemaal niet graag doe. Mijn begeleider voerde geen druk uit, maar raadde het wel aan om nieuwe dingen bij te leren. Ik volgde zijn raad op en stemde toe. Ik was de dag zelf heel nerveus maar al bij al viel het heel goed mee. Het interviewen verliep best vlot, en de TikTok zat leuk in elkaar. Nu na 9 weken bijna wekelijks interviews te hebben afgenomen voor de camera vind ik het helemaal niet meer eng. Ik vind het zelfs leuk om te doen en ik ben er helemaal niet zo slecht in als ik had gedacht. Natuurlijk moet ik nog veel bijleren maar die angst om mensen aan te spreken en voor de camera te staan is bijna helemaal weg, hetgeen best wel een grote stap is voor deze introverte persoon met cameravrees.
Anekdote
Tijdens mijn stage heb ik mijn klasgenoot Deniz geholpen met het maken van TikToks. Wij zijn samen naar Brussel getrokken om verslag uit te brengen over de Bekerfinale RAFC tegen Union en de Ten Miles van Antwerpen hebben we ook in beeld gebracht. Tijdens mijn 6de week heb ik voorgesteld om een TikTok te maken over de Sinksenfoor. Ik had het idee gepitched met mijn stagebegeleider Kris en hij vond het geweldig. Waarna de TikTok over de Sinksenfoor werd gerealiseerd.
Oeps foutje
Tijdens mijn stage heb ik niet echt een grote blunder gemaakt, tenminste niet dat ik weet. Ik dacht wel vaak ‘Oeps foutje’ wanneer ik weer eens een domme schrijffout had gemaakt. Ik ben na mijn stage tot het besef gekomen dat ik echt moet werken aan mijn spelling en schrijfvaardigheid. Ik dacht eerst dat het voor mij niet zo belangrijk was omdat ik video’s maak, maar niets is minder waar. Foutloos kunnen schrijven is zo belangrijk en ik ben vaak boos geworden op mezelf door die stomme fouten die ik telkens opnieuw maak. Mijn eindevaluatie van Kris was heel lovend, met als enige minpunt mijn spelling en dat is zo spijtig. Ik geef alleszins niet op, ik schrijf me in voor een spelling bootcamp en maak van dit minpunt een pluspunt.
Het was een fijne, leerrijke en onvergetelijke stage. Ik heb op korte tijd veel geleerd, en heb met zeer aangename, professionele mensen mogen samenwerken, waarvoor ik hen heel hartelijk bedank.
