Danielle (links) met haar dochters: "De onzekerheid leidt soms tot uitzichtloze situaties."

Wachtlijsten voor kinderen met bijzondere noden: wachten op niets

Voor veel gezinnen met een kind met extra noden zijn helpende handen geen overbodige luxe. Toch geraken de plaatsen in de opvang steeds sneller gevuld en groeien de wachtlijsten ondertussen aan. Die problematiek zorgt vaak voor complexe situaties voor gezinnen die wachten op hulp.

Of het nu wachten is op een plaats in een zorginstantie of wachten op een persoonsgebonden assistentiebudget : het is soms uitzichtloos. Het assistentiebudget moet ervoor zorgen dat gezinnen zich een beter passende hulp voor hun kind kunnen veroorloven. De onduidelijkheid die er heerst omtrent die nieuwe maatregel, die met veel moeilijkheden wordt omgezet in de praktijk, is duidelijk voelbaar. Toch spelen vaak andere factoren een grote rol. Zo is niet enkel het financiële, maar ook het mentale en fysieke aspect van groot belang.

Tijdsgeest

Door de jaren heen heeft onze samenleving een andere kijk op de problematiek gekregen. De rollenpatronen zijn veranderd, andere gezinssituaties komen steeds meer voor en nieuwe zorginstanties zijn ontstaan. Danielle Meeus, zorgcoördinator in het onderwijs en zelf moeder van een dochter met een beperking, getuigt over de veranderingen.

“Vroeger waren huismoeders dag in dag uit thuis om voor de kinderen te zorgen. Dat rollenpatroon zijn we door de jaren heen kwijtgespeeld, waar ik deels ook heel dankbaar voor ben. Tegenwoordig werkt de meerderheid van de vrouwen en is er dus vaak ‘minder’ tijd voor de huishoudelijke zaken. De extra zorgen die er bij sommige gezinnen dan nog bijkomen, wegen vaak zwaar door op het hele gezin.”

Zondebok

“Het feit dat er geen plaatsen meer vrij zijn, verwijten we al snel de zorginstanties zelf. Maar dat is absoluut niet de boodschap die ik vanuit mijn gezin wil meegeven aan de zorginstanties. We willen de focus leggen op de instanties die telkens weer zo hard hun best doen om kinderen zich op hun plaats te laten voelen. Diegenen die de maatschappelijke betrokkenheid van onze kinderen daarbij proberen te stimuleren, zijn we des te dankbaarder”, aldus Danielle.

Want niet alleen voor de gezinnen is het wachten. Ook de zorginstanties zelf worden getest op hun geduld. Annick Stevens, coördinator van woonhuis Hoogmark in Hoogstraten, sluit zich aan bij Danielle.

Annick Stevens (woonhuis Hoogmark, Hoogstraten): “Wij verwijzen gezinnen door naar gepaste hulp”

“Vroeger werden wij als zorginstantie gesubsidieerd door de overheid, nu zijn we afhankelijk van de budgetten van de gezinnen. Of onze plaatsen snel gevuld zijn of niet hangt dus sterk samen met de tijd die verstreken is om de persoonsgebonden budgetten uit te delen. Eens gezinnen het juiste budget hebben én hun dossier volledig in orde is gemaakt, kijken wij zeer objectief naar wie prioritair is. Die mensen zullen eerst de kans krijgen om een plaats in te nemen in ons woonhuis.”

Blindelings

Al enige tijd praat de overheid erover een persoonsgebonden assistentiebudget uit te delen aan gezinnen die daarvoor in aanmerking zouden komen. Het zou moeten zorgen voor een oplossing voor de aangroeiende wachtlijsten bij zorginstanties, maar gaat gepaard met extra moeilijkheden. Er is niet genoeg geld om deze theorie om te zetten in de praktijk.

“Uiteindelijk vormen niet de aangroeiende wachtlijsten het probleem, vooral het gebrek aan geld voor de beloofde budgetten zorgt ervoor dat gezinnen in een complexe situatie terechtkomen. Het is alsof we blindelings moeten geloven wat de overheid ons belooft. We moeten hopen dat die nieuwe maatregel ooit ook effectief optimaal zal werken. Die onzekerheid kan soms uitmonden in een uitzichtloze situatie voor gezinnen die wachten op extra hulp”, getuigt Danielle.

Vier bouwstenen

Volgens zowel Annick als Danielle zijn er vier essentiële bouwstenen binnen de aanpak van dit probleem. Het geld voor de beloofde budgetten, de persoonlijke aanpak binnen de zorginstanties, de inzet van de ouders en de eigenschappen van de persoon met extra noden zelf.

Annick legt daarbij uit hoe de problematiek van aangroeiende wachtlijsten de voorbije jaren is geëvolueerd. “De voorbije jaren hebben we een verschuiving van het probleem gezien. De wachtlijsten worden tegenwoordig vaak overschaduwd door het financiële aspect van de problematiek. Dat wil echter niet zeggen dat de wachtlijsten er niet meer zijn. We proberen er daarom als zorginstantie voor te zorgen dat mensen niet in constante angst en onzekerheid moeten leven. We proberen gezinnen zoveel mogelijk door te verwijzen naar de gepaste hulplijn voor hun specifiek probleem. Dat is een belangrijk onderdeel van het beleid van ons woonhuis.”

Ook Danielle constateert dat er geen eenzijdige oplossing is. “Een kant-en-klare oplossing voor een aanslepende problematiek zoals deze is er niet. Het is de samenwerking tussen de genoemde factoren die ervoor zal zorgen dat er met de juiste perceptie naar gekeken wordt. Het budget is van groot belang, want dat helpt veel gezinnen uit een moeilijke financiële situatie. De moeite van de ouders moet meer erkend worden door de samenleving, wat dat voelt aan als een schouderklopje voor ons.  Maar de persoonlijke aanpak binnen de zorginstanties en de belangstelling voor de persoonskenmerken bij het ‘kiezen’ van een zorginstantie, zijn het belangrijkst. Dat zijn de factoren die voor een aangename ervaring zullen zorgen, voor zowel de ouders als het kind.”

Door: Rune Smets

Wil je dat anderen dit ook lezen? Deel!

Zeen is a next generation WordPress theme. It’s powerful, beautifully designed and comes with everything you need to engage your visitors and increase conversions.

More Stories
Adventskalender
Adventskalenders worden steeds decadenter en duurder