Onze aandacht wordt volledig opgeslorpt door nieuwsupdates en pushmeldingen en we zitten met onze loep op het aantal sterfgevallen veroorzaakt door corona. We zouden bijna vergeten dat er ook nog steeds dagelijks afscheid genomen wordt van heel wat andere mensen. Hilde (50) werkt bij De Zeven Eiken als uitvaartbegeleider, ook in tijden van anderhalve meter afstand en quarantaine.
“Mijn grootste prioriteiten momenteel zijn zorgen voor lekker en gezond eten voor mijn gezin, ons huis gezellig maken, het nieuws goed in de gaten houden en de richtlijnen zo goed mogelijk opvolgen. Maar ik blijf ook werken, want mensen blijven uiteraard sterven, en niet enkel aan corona.
Terwijl ik op mijn job te allen tijde de rust en afstand bewaar, merk ik wel dat er nu toch wat onrust onder mijn huid kruipt door al het nieuws. Ik werk constant rond leven en dood, maar nu wordt dat zo globaal en komt het zo dichtbij…. Ik ben er zelf gevoeliger aan dan anders en dat komt volgens mij vanuit een gevoel van machteloosheid. Door alle maatregelen kan ik families niet meer bieden dan wat is – luisteren naar het levensverhaal via Skype en een uitvaart met maximaal twintig aanwezigen – en dat is te weinig.
Het is ontzettend moeilijk om afscheid te nemen deze dagen. Ik merk nu nog maar eens hoe belangrijk het is om verdriet samen te dragen. Mensen hebben lichaamscontact nodig en we moeten ons nu forceren om dat te mijden. Je ziet iemand in elkaar storten, maar je kan elkaar niet vastnemen. Mensen die op dit moment rouwen, gaan eigenlijk door dubbel verdriet. Verdriet door het verlies en verdriet doordat er geen ruimte is om het te beleven.”