Al 4 jaar werkt Sien Geerts in de zorgsector op intensieve zorgen. Nooit had ze gedacht dat ze zoiets als corona moest meemaken en al zeker niet terwijl ze 5 maanden zwanger is.
“Ik dacht dat ik weer een rustige zwangerschap ging hebben zoals degene van onze eerste zoon. Dat ik gewoon ga werken tot ik 6 maanden zwanger ben en dat ik daarna van mijn zoontjes kan genieten. Maar niets is minder waar met al deze heisa.”
“In het begin maakte ik me niet veel zorgen. Dit was misschien omdat er nog geen coronapatiënten op intensieve zorgen in Geel lagen. Maar vanaf de eerste patiënt begon ik me wel zorgen te maken. Wat als ik dit mee naar huis nam en onze 1–jarige zoon Melle zou ziek maken. Of wat als het onze ongeboren zoon zou aantasten. Toen het getal patiënten steeg, hebben ze me overgeplaatst naar een andere dienst. Wat voor mij een hele opluchting was.”
“Ik en mijn vriend blijven wel in ploegen werken. We hebben beide onregelmatige werkuren. We proberen ze wel altijd op elkaar af te stemmen, maar in de zorgsector is dit niet zo makkelijk. Gelukkig bestaat er nog altijd zoiets al een crèche. Deze blijft voorlopig open en daar zijn we dankbaar voor.”
“Het virus heeft wel heel wat roet in het eten gegooid. Zo was er een feestje gepland voor Melle zijn eerste verjaardag. Dit kan helaas niet doorgaan en zal moeten uitgesteld worden. Hij zelf beseft er wel niets van maar heel de familie keek wel uit naar zijn eerste mijlpaal.”
