We leven nu al twee weken in deze corona gekte, maar het voelt als twee maanden. Ik zag gisteren een grafiek op het nieuws van het aantal coronapatiënten en ik moet zeggen dat het mij niet echt geruststelde. De grafiek ging steil naar boven, het aantal is dus sterk aan het toenemen. Viroloog Marc Van Ranst zei in het nieuws, dat we waarschijnlijk nog een jaar lang met maatregelen moeten leven. Dat had ik totaal niet zien aankomen, zo naïef als ik ben dacht ik zelfs dat ik in juli nog op vakantie kon gaan.
Twee dagen geleden had ik afgesproken met een vriendin om in het park in de buurt te gaan wandelen. Het was de eerste keer in twee weken dat ik buiten kwam, ik had op voorhand nog eens opgezocht wat de ‘regels’ waren om in het openbaar te wandelen. Toen ik met de fiets vertrok kreeg ik voor twee seconden het gevoel iets illegaal te doen. Terwijl ik niks verkeerd deed en perfect de regels volgde. Dat kwam doordat iedereen zo streng is om ‘in uw kot te blijven’. En terecht waarschijnlijk, maar zolang we buiten mogen geniet ik ervan.
Toch heb ik het gevoel dat mensen elkaar nu meer in het oog houden. Ik moest vandaag naar de winkel en ik merkte dat mensen elkaar van kop tot teen bekijken. Ze bekijken wat er allemaal in je kar ligt en ze zien of je iets van ziekteverschijnselen toont. Een keer hoesten of niezen en ze lopen in een grote bocht om je heen. Vooral de mensen met mondkapjes en handschoenen. Hopelijk duurt deze gekte niet te lang en kunnen we weer normaal gaan winkelen.
