In deze gekke, rare, waanzinnige tijden moet je elke activiteit herontdekken. Het is een beetje zoals verlamd zijn en alles terug aanleren, alles is nieuw en je weet niet wat en niet mag. Zo is naar de winkel gaan, wat normaal een zaak van niets is, een hele nieuwe uitdaging.
Het brood was hard geworden en de melk was zuur. Normaal gaan mijn ouders altijd naar de winkel. Helemaal voorbereidt met handschoenen en alcoholgel. Maar door onvoorziene omstandigheden moest er iemand anders gaan. Mijn broer en zus waren aan het werken en mijn andere broer moest werken voor school. Dus er was maar één iemand beschikbaar, ik dus.
Over het algemeen heb ik niet zo veel schrik om buiten te komen. Maar de dingen die je ziet, hoort en leest maken je toch wel altijd voorzichtig om buiten te komen. Maar als je gewoon op je hoede blijft, je handen wast en geen onverwachte aanrakingen doet, komt alles goed.
Dus ik pakte een zak, kreeg geld en sprong om mijn fiets. De zon scheen dus nog eens buitenkomen met een zacht windje in je nek deed goed. En ik kon in het midden van de straat fietsen, er was geen kat buiten.
Bij de aankomst stootte ik al op mijn eerste obstakel. De voorste deur van de supermarkt was dicht. Omfietsen geblazen dus. Bij de achterdeur leek alles vrij normaal. Aan een paar hekken, ontsmette karren en een veiligheidsagent na leek alles daar zijn normale gangetje te gaan. Maar de problemen begonnen toen ik de winkel binnen wilde gaan. Je moest een kar pakken om de afstand te bewaren. Ik probeerde uit te leggen dat ik hier enkel was voor een brood en een bus melk. Daar moest de agent niets van weten en moest alsnog een kar pakken.
Binnenin leek alles ook redelijk normaal. Alleen waren de broden wel al voorverpakt en moest ik een karton melk pakken van het ‘duurdere’ merk. Ik betaalde met de kaart (cash werd afgeraden) en sprong terug op mijn fiets. Bij het thuiskomen merkte ik een probleem op. Ik ging ervan uit dat als het brood al in de zak zat, dat het al voor gesneden was. Niet dus, de zak bevatte gewoon één klomp brood. Dit leidde dus dat nog een nieuwe uitdaging, namelijk het brood zelf snijden. Na veel enkele minuten te zitten zwoegen met het scherpste mes dat ik kon vinden, heb ik kunnen genieten van een (stevige) boterham met kaas.
