Scholen houden met moeite het hoofd boven water en de jeugd heeft het mentaal enorm zwaar. Kleurencodes worden constant aangepast, maar wat heeft het onderwijs echt nodig? Leerkracht en vader Kris Van Aelst vertelt over de toestand op zijn school en over de mentale impact van de coronacrisis op de jeugd.
De middelbare scholen zitten nu in code oranje, maar de lessen gaan eigenlijk nog grotendeels fysiek door. Vindt u dit verstandig?
Dat is een schande van het beleid. Zodra duidelijk werd dat de situatie onhoudbaar werd op scholen qua infectiegraad, heeft de regering gewoon inhoudelijk verschoven van code geel naar oranje. Dat was een trucje om de scholen toch maar open te kunnen houden, maar dat heeft ons wel in een heel lastig parket heeft geplaatst. Leerkrachten worden gevraagd om permanent zoveel mogelijk les te geven aan zoveel mogelijk leerlingen, terwijl ondertussen wel degelijk blijkt dat het virus toch binnen de schoolmuren komt. We zitten met heel veel afwezigheden, zowel bij leerkrachten als leerlingen, en dat wordt onhoudbaar.
U vindt het dus terecht dat Minister Ben Weyts zoveel kritiek krijgt op zijn beslissing om de scholen open te houden?
Oh ja, de man krijgt zelfs veel te weinig kritiek. Het is natuurlijk heel knap dat de minister er naar streeft om zoveel mogelijk onderwijs aan zoveel mogelijk kinderen te blijven bieden. Dit vermijd heel grote lesuitval en dat is heel belangrijk, zeker na de situatie van vorig jaar. Het is ook goed dat hij wil voorkomen dat de ‘zwakkere’ leerlingen een te grote achterstand oplopen, maar het is gewoonweg niet te doen op deze manier. Hij moet dus toch echt schakelen naar online lessen, of hij nu wil of niet.
Merkt u bij uw leerlingen dat de coronacrisis begint door te wegen?
Zeker, ze proberen dat ook niet weg te steken. Zowel het lesgeven als de organisatie op school lopen stroef. De onzekerheid weegt ook enorm hard door: de leerlingen weten van week tot week niet wat de planning zal zijn, hoe de organisatie zal verlopen, de uurroosters veranderen,…dat is allemaal enorm zwaar. Daar komt nog eens bovenop dat al hun hobby’s en ontspanningsmogelijkheden – zoals onder andere op café gaan – geschrapt worden. De jeugd heeft het heel zwaar en ze maakt daar ook geen geheim van.
Kunnen ze op school bij vertrouwenspersonen terecht?
Absoluut. De klastitularissen organiseren constant klasgesprekken en de andere vertrouwenspersonen – op alle scholen trouwens – hebben hun handen vol met het opvangen van ongelukkige leerlingen die hun hart moeten luchten.
Jongeren begrijpen heel goed hoe ernstig de situatie momenteel is
Wat is uw algemene indruk over wat de leerlingen er zelf van vinden dat de herfstvakantie verlengd wordt?
Ze hebben die rust echt wel nodig na het begin van het eerste semester. Met alle veranderingen en onzekerheden is het een heel vermoeiende periode geweest. De leerlingen vinden het ook allemaal een heel goed idee dat ze die 3 dagen vakantie ‘cadeau’ krijgen, om het virus wat in te dijken. Ze staan dus volledig achter deze beslissing, want ze begrijpen maar al te goed de ernst van de situatie.
U heeft zelf ook 2 kinderen. Hoe is de situatie voor hen? Zijn er hobby’s of andere uitlaatkleppen die wegvallen?
Deze crisis is best moeilijk voor hen, maar eigenlijk vooral op school. Er zijn veel leerkrachten die uitvallen omdat ze in quarantaine moeten, de leerlingen worden dan zomaar bij andere klassen gezet en dat maakt het voor hen echt niet gemakkelijk. Ze zijn nog jong, dus hobby’s die kunnen wegvallen hebben ze gelukkig niet. Het is ook dankzij hun jonge leeftijd dat ze er nog niet al te veel weet van hebben. Ik denk dat het voor de jeugd ouder dan 12 nog veel zwaarder is.
Hebben uw kinderen het soms mentaal moeilijk?
Minder dan mijn leerlingen, maar ze komen wel vaak met mij praten. Zodra er zich iets voordoet op hun school zoeken ze contact omdat het voor hen allemaal heel verwarrend is. Ze missen overzicht, dus dan komen ze daar even over babbelen. De kinderen hebben ook gewoon heel veel vragen en wij als ouders hebben helaas niet echt antwoorden.
Hoe voelt u zich daarbij?
Ik voel mij onzeker en machteloos en dat is enorm frustrerend. Als ouder, maar ook als leerkracht. Je probeert te focussen op het hier en nu en wat er nu mogelijk is, maar op lange termijn heb je er geen zicht op. Je kan niks plannen qua vakanties of leuke uitstappen, zowel thuis niet als met de scholen, dus de jeugd heeft niks om naar uit te kijken en dat begint stilaan door te wegen.
Ik duim in ieder geval dat minister Weyts snel naar jullie begint te luisteren en dat deze crisis snel gedaan is, voor de scholen, de jeugd en alle andere getroffen sectoren en groepen. Bedankt voor dit gesprek!
| COLOFON | ||
| Tekst |  | Fenne Verbeeck |
| Eindredactie Tekst |  | Fenne Verbeeck – Oliver Vereycken – Anano Gogeshvili |
| Eindredactie Online |  | Senne Raats – Bryan Maesschalk |
| Hoofdredacteur |  | Margarita Shishkareva |
